Bin nasihattan,
Bir musibet evladır
Bu gün........ seni terk ettim,
Kendi ol diye...
Kendin olamazsan; sevemezsin ki...
Kaybettiysen kendini...... bul diye..
Eyy Hallacı Mansur
Bilsen nasıl da anlıyorum seni
Mansur dedikçe üzüldün
Bana Şule dedikçe gücendiğim gibi
insanın zoruna gidiyor,
Sanki Yardan ayrıymış gibi...
Sen yaprak ol
Sabah meltemiyle
Hafif hafif,
Belli belirsiz sallanan,
Koyu yeşil
Ben de üzerinde ki çiğ tanesi olayım
Göz her şeyi görmez azizim,
Senin yok dediğin yerde var olurum,
Ben yaşamak istersem,
Kuru ağaçtan bile yar bulur,
Can olurum...
Yüreğim altın kafesti
Bütün kuşlar yüreğimdeydi
Celalinde ki şevkatini
Altın kafese tutunan
Bütün kuşları zorla gökyüzüne
Fırlatmak istediğimde anladım.
Sürekli gebe kalıp
Ölü doğum yapan bir kadın gibi
Umutlarımın mezar taşına
Sarılıp okşuyorum.
Hıçkırıklarımın sesi yok
Çığlıklarım
Farzet ki anne kuşum,
Çoşkulu,heyecanlı hevesli
içinde olduğun yumurtayı ısıttım,
''Kendin ol,kendini gerçekleştir'' diye
Anlamıyorum,
Çektiğin neyin üzüntüsü.
Vuslata erememekten daha büyük,
Neyin acısı olabilir...
Aşkın ölçüsü,
Seslerle bildirilir,
Bilinir sanıyorlar;
Oysa ben seslerde kaybettim
Sonsuz sessizlikte buldum seni...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!