Bir zamansızlık ülkesinde,
Anın içinde savrulup gidiyorum.
Son cigaramın külleri hâlâ ocakta,
Takvimde asılı günlere mahkûmum.
Sonsuzlukta erimek böyleymiş;
Sanki bir saat çaresizliği içindeyim.
Alnımda kırışıklıkların derininde sen,
Gün kadranında yelkovan gibiyim.
Şubat eksildi, ocak kara kışa hasret,
Şu ufacık tıklar, bu kadar mı yaralar?
Saniye saniye kayıyor hayatım, tik tok,
Üstümün örtüsü kahverengi yapraklar.
Bir şeyin farkına vardım yukarı bakınca;
Bu sonbahar hikâyesinde her şey için geç.
Aklımda uçuşan siyah beyaz anılar,
Hayal gibi perdesini çekti gönül, vazgeç.
Yıllar birleşti dünden yarına çığırtma,
Yüzüm kırıldı, yüreğim dilinden geçerken.
Soluksuz bir kitabın bu son paragrafı aynalar,
Yolunu çoktan yitirmiş bir gezginim ben.
Kayıt Tarihi : 20.2.2025 15:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Sevda, sonbahar gibi geçici ve hüzün dolu; her yaprak düşüşü, zamanın unuttuğu anıların sessiz bir vedasıdır."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!