Canan Eren Şiirleri - Şair Canan Eren

Ben sevdam ile yanarım
gözlerinin zifiri karanlığında
kaybolup giderken
yüreğimin ateşinde kavrulurum.

Her kayboluşumda gecelerde

Koyverdi içime bu sabah
hüznün gemilerini
Kurşuni renkte Marmara,
salına salına vurdular
her birisi kıyıya.

Toprak kokusu sarmış
Dört bir yanı
yosun tutmuş ağaçlarda
gözlerinin nemi var,

ağır adımlarla yürüyorum

Kimimiz aza kanaat etti kimimizin gözü hep aç
yoksul hala yoksul üstelik yine muhtaç..
gönül zengini aradık bir türlü bulamadık
şöyle bir bak etrafına her yönüyle fukaralık.

Bu kıymetli ayda kinler unutulsa,

Yalnızlığıma yoldaş nice dir Ege,
büyüleyici bir kadın edasında
deli mavi bakışlar ve gün batımıyla
yüzüne düşmüşcesine inen kızıl saçlar.

Binlerce yılı saklamış derin çizgilerinde

Gecenin içinde
sağanak yağmura aldırmadan
ıssız caddelerde yürüyordu adam,
Aynı yerlerden kimbilir kaçıncı geçişiydi
efkar bulutları başında
bir nefes çekti sigaradan...

O benim kız kardeşimdi
tadına varamadığım,
koynuma alamadığım
canım diye saramadığım
o benim kız kardeşimdi...

İnsan bazen dokunmaya kıyamaz ya
sevdiğine

gözlerinle seversin
uzaktan...

Bu Vatan benim,
bu dağ taş, akan nehir..
bir avuç toprak üstündeki
yaprak benim...
Bu Vatan benim,
bu ana baba,

Yüreğinizdeki sevgi kuşlarını
hep besleyin

Onlar;
sizin için AŞKI özgür kılarlar...!