Aylar var ki,
O güzel yüzünüze hasretiz
Lütfeyleseniz!..
Ne çok görmek isteriz
Gözyaşlarımız var
Boynumdan öptün beni ilk gördüğünde
Öpmeseydin!
Yokluğunda kızılca kıyamet kopar bundan böyle
Bunu baştan düşünecektin..
Güneş yok muydu o gün gökte görmedin mi
Bir insan bu kadar yakıp kavrulmaz
Özlüyordu..
Özlemi bir türlü bitmek bilmiyordu..
Odayı yarım yamalık aydınlatan
Mum ışığına bakarken düşündü..
Özlemek neydi!..
Gözlerine bakınca mı geçerdi,
Yine aynı masaya oturdum,
Yine aynı saatte
Her cumartesi buluştuğumuz kafede..
Sarı kurdeleler yapmıştım sana
Takmak için mor saçlarına
Yeşil dallarına umudumu asmıştım
Bahçenin en güzel gülleri avuçlarımdayken
Her birini gülüşüne kurban etmedim mi?
O güller ki;
Kimi kanımın kimi umudumun rengiydi
Şimdi böyle vicdansız olmana sebep ne a yârim
Seni lalezarın ortasında
Sen bir uçurumdun, çağlayandın
Bıraksaydım avuçlarımdan akacaktın
Ben hep sana doğru yüzdüm
Sende boğulmak istedim
Ki, bildiğim tek deniz sendin.!
Ben hep, biraz sana ağladım
Son izlediğimiz film yarıda kaldı
Onu öyle eksik bırakmayalım
Sonu çok acıklı olacak belli ki,
Sonunda beraber ağlayalım!
Bakarsın olmadık şeyler olur,
Bu sefer mutluluk onları da bulur!
Gidenlerin sayısı
Kalanları çoktan geçti
Kalanlar mı!..
Gidenleri çok özledi!
Şimdi beklemenin vakti değil
Kaç bahar geçti, kaç mevsim geçti
UNUTMA
O çıkmaz sokağı unutma.!
O koşturduğumuz rengârenk merdivenleri
Sonu parka çıkan o yolu
Unutma elini ilk tuttuğum o akşamı
Turnalar geceleri uçamaz biliyorsun
Daha şafak sökmeden nereye gidiyorsun
Beni böyle tek başıma koyup inan
Ardında bir enkaz bırakıyorsun.
Unuttun mu gerçekten!
Sözlerini tutmayacak mısın?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!