Bir sen kaldın!..
Avuçlarımda umudu tükenmeyen
Bir sen…
Mor gülüşlüm bir şafak vakti çıksan gelsen
Gözlerin iyi edecek belli ki,
Ah bir gözlerini yaralarıma sürsen!
Dokunsak derin yaralar açılır
Oluk oluk kanarız biliyorsun
Ağlama iki gözüm
Sen bir yanardağı seviyorsun!.
Aramızda üç bin zaman var
Çoktandır gidişinin karanlığı
Çöreklendi gözlerimin çukuruna
Çoktandır kara bir sarmaşık gibi
Dolandı bembeyaz bulutlarıma
Ben aslında seni değil, anladım..
Payıma düşen hayalleri kurban etmişim
Bu işin sonu kötü olacak söyleyeyim
Zehirden beter gözlerini çek üzerimden
Durup durup gülüyorum, istemsiz
Rabbine şikayet ederim seni dilekçesiz
Karanlık bir sokakta bulurlarsa cesedimi
Sonra, seni infaz ederler,
Çalıntı bir hayatı yaşıyorum
Aldığım hiç bir nefesi
Geri vermek istemiyorum
Ben miyim!
Yeryüzü semalarını arşınlayan
Ben miyim!
Ben canım dediğimde;
İçimden kuşların sana göç ettiğini anla
Canım dediğimde avuçlarımın alev alev yandığını
Senden ayrı geçen her saatte
Yusuf’un kuyusuna atıldığımı anla
Anla ki, sensiz nefessiz kalmışım
Cemil..
Fötrlü Cemil, fırıldak Cemil,
Ulan Cemil..
Ben bilmiyor muyum sanki seni
Tenhalarda işlediğin işleri..
Duymasınlar yine o kızın peşinden gittiğini
Çirkin adamlar da sever
Hem de ölürcesine
Dokunmaya kıyamaz saçlarına
Sen uyurken koklar sessizce
Her teline ömür verircesine
Çok kadın sevdim inanın, çok
On yedisindeydi kimisi!
Epeyce ürkek, yavru bir kedi..
Bir gelincik gibi tomurcuk açmış
Sanırsın içine gökyüzü kaçmış..
Seni duymazlar demedim mi?
Duymadılar!
Seni görmezler demedim mi?
Görmediler!
Beni bu kalleş soğukların koynunda
Gömleksiz bırakmanın ne alemi vardı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!