Sildim seni Şiiri - Suzi Ayyıldız

Sildim seni zihnimin kıyılarından
Aklımın senle dolmuş kuytu evinin köşelerinden
Yüreğimin ücra uçurumlarında hayalini bile bırakmadım
Ne ismini hatırlar da sese döker dilim
Ne de yüzünü çizip de kondurur defterime gözlerim
Değmeyecek biriymişsin kabul
Bir hayale kapılmış bu narin yüreğim
Bir serapmışsın yüreğimdeki buzulun kumlarında
Şiir bile yazmak istemez oldu acıyla dolan kalemim
Satmak ister de onca sözü bu parçalanmış yüreğim
Dilim susmaya and içip
Kulağım duymayı reddeder oldu
Kalbim bile unutkan şimdi
Unutur seni dağ, taş, gökyüzü
Bak
Sildim seni şiirlerimden
Kelimelerin üzerinde serili kalbimden
Gör bak !
Yok oldun anlayacağın sevgilim
Varken yoktun
Yokluğun koymadı varlığıma şimdi
Bir fırtınaydın ruhumun çatısında durmadan esen
Meltem sanıp da açtım yüreğimin pencerelerini
Oysa içimdeki kora attın bu rüzgarını
Yerle bir oldun bir anda yuvam bildiğimdin sen
Gözlerimden dökülen onca yaş hararetini artırdı içimin
İçim sönmez artık bu yangının ardından
Bu yaralı aşk külünün ebediyen yanışı
İnsanlara ibret olarak kalacak yeryüzünde
Biz yer altındayken de bizi konuşacaklar
Beni hatırlayacaksın
Sildim işte seni kıyılarımdan köşelerimden
Unutulduğunda anlayacaksın...
Suzi