Sezayi Tuğla Şiirleri - Şair Sezayi Tuğla

Faruk Nafiz, sekiz yüz doksan sekizde doğdu,
Ay, mayısı gösterir, on sekiz, Cuma günü.
Renk, ıstırap karışık bir hayat onu boğdu,
Unutulmaz şairin, öğrendik öldüğünü.
Kasım sekiz, dokuz yüz yetmiş üç senesinde,
Nefesine son verdi, tam yetmiş beş yaşında.

Korkunç uçak sesleri, gökyüzünü parçalar,
Savunmasız Gazze’de acı sirenler çalar,
Yeryüzüne yayılır çığlık, feryat, naralar.

Dünya kulak tıkamış, feryatları duyamaz,
Zerre vicdanı olan, kahreder, uyuyamaz.

Bayramda dostlardan aldığın gibi,
Bir mektupta bizden al be kardeşim.
Zehir dahi kussa kara satırlar,
Gurbetçiye olur bal be kardeşim.

İçtima olursun belki birazdan,

Ey gafil kendine dön, gafletten artık uyan.
Yaptığın rezalete, zulmete bak ta utan.
Neden armağan etti bu yurdu sana atan?
Bilmez misin ki bir gün kürsüler kurulacak,
Defterler açılıp ta, hesaplar sorulacak.

“Kıymetini bilmedim, bağışla şeker annem”
Biraz kalbini kırsam, boynunu büker annem,
Ölümden kurtulmama bir yürek icap etse
Hiç tereddüt etmeden kalbini söker annem.

Benim huzurum için çok çile çeker annem,

Tanıştıktan bu yana, sır yumağı gibisin,
Beni anla diyorsun, çözemedim ben seni.
Masallar ülkesinde bir Kafdağı gibisin,
Beni anla diyorsun, çözemedim ben seni,

Tavırların değişik, mümkün değil anlamak,

Size göre, bu gençler kahvede mi kalmalı?
Zinde kalması için, spordan zevk almalı.
Sporsever vatandaş? Şayet arka çıkarsan,
Yapacağın her yardım ile huzur bulmalı.

Spor kulüplerini yapmalı gençlik yeri,

MÜCAHİT

Şu mübarek ramazan kandilleri yandırır
Yükselen minareler süngüleri andırır,
Miğferimsi kubbeler üstüne dalga dalga
Dökülen ezan sesi, mümini uyandırır.

İmtihan olan insan, daima düşer dara,
İlâhi imdat bekler, düşünür kara kara,
Bin aydan hayırlı ay Ramazanın içinde,
Sen Kadir Gecesini, son on gününde ara.
***
Verdiğimiz mesajlar ümmete seda olsun,

Gayet zinde, canlı ve çok dirisin,
Şu “ben”leri beğeni’nden at gitsin.
Uzun boylu, yakışıklı birisin,
Şu “ben”leri, bedeninden at gitsin.

Olur, olmaz birçok fikir duyarsın,