Sezayi Tuğla Şiirleri - Şair Sezayi Tuğla

Sen yarattın canlı, cansız her şeyi,
İnanırım, varlığına Allah’ım.
Yalnız bırakmadın seven kimseyi,
İnanırım, birliğine Allah’ım.

Sen yarattın, yıldızları, dünyayı,

Maddeden yoksun iken bu yaşa kadar geldin
Çalıştın, çabaladın, benliğinde yükseldin

Kitap kitap okudun ve defter defter yazdın
Yüksek okula geldin, cevap ver! Niçin azdın?

Doğumumuzdan bu yana,
Toprak bizi çağırıyor.
Her şey delil anlayana,
Toprak bizi çağırıyor.

Dedenden ibret alsana,

Çamlar süsle, hindiler kes,
Şarap, viski, ye tıknefes,
Bu izana doğrusu pes,

Yetiremezsin maaşı,
Birde yaparsın yılbaşı.

Gelin dostlar, size derdim söyleyim,
Sevdiğimi isteyenler var imiş.
Ben bu durum karşısında neyleyim,
Sevdiğimi isteyenler var imiş.

Başım yaslı, içerim de kan ağlar,

Sevgi bir gereklilik, sevgi yaşam direği,
Sevgi ile donanmış mahlûkatın yüreği,
Minicik gülümseme sevgiye varan adım,
Barışa el uzatmak beşeriyet gereği.
*** (13 Haziran 2013)

Herkes aynı değildir tornadan çıkmış gibi,
Bazısı neşelidir, bazısı bıkmış gibi,
Kimisi beynindeki duvarı yıkmış gibi,

Takma sakın gözüne, tek yönlü, at gözlüğü,
Gerçeği perdeleyen beyninden at, gözlüğü.

Ayna oldum, bu milletin derdine,
Kendisini görmek isteyen baksın.
Âlem hasret, insanların merdine,
Okuyucum, derdimize ortaksın.

İyi olan; çirkin görmez, hoş görür,

Anılarda gezdim, gözlerim daldı,
Geçen eski günler mazide kaldı,
Yerini tozpembe bir hayal aldı

Nerde bacı-gardaş, nerde ağabey?
Geçmişte yaşamak, bambaşka bir şey.

ÂLEM SEN’DEN SU BEKLİYOR

Yanık toprak şerha şerha yarıldı,
Canlanmaya su bekliyor Allah’ım.
Cılız kuzu, boş memeye sarıldı,
Anne koyun, su bekliyor Allah’ım.