Kokuyor üstümde kân üstüne kân,
Kimlere diyeyim gel derdime yan.
Duygularda deprem aklıma ziyân,
Güneşin alnında kalmışım dostum.
Ne bu günüm düne, ne dün bu güne,
Senin gözlerin şiir
Seni anlatır şâir
Yâr senin hasretinle
Yanmış yıkılmış şehir.
Hangi şiirlerdesin
Sen vazgeçtin, sanma beni vazgeçer
Ölüm olsan şerbet diyerek içer
Böyle sevda bu zamanda az geçer
Ya ölürüm ya alırım ben seni.
Ey sevdalım bu aşk beni yorsada
Akılsız fikirsiz girmiş kol kola
Yalpalayıp dururlar sağa sola
Doğru yol variken şer,eğri yola
Arzu ediyorsan sende sap gitsin.
Ölüm düşünür mü bilmem arılar
Gençliğim gözümde yitendi,baktım
İçim alevlendi,tütendi,yaktım.
Soldu baharlarım tükendi vaktım,
Oğul uğrayıver yaprak dökümü.
Bu dünyadan say ki melek göçüyor
Her gecenin bu vaktinde,
Yaprak düşer, dalsız yere.
Usta elde mıhlanmadan,
Ben basamam nalsız yere.
Ayaz soğutmaz bedeni
Her yaranın var geçmişi,
Hayattan vazgeçilmişi
Başa gelir seçilmişi
Hemde bende âlâsı var.
Derman olmayan paranın
Dert yükü gâm yükü sırtıma biner
Beklerim çektiğim acılar diner
Ellerin tokmağı başıma iner
Sapı benden olan yaralar beni.
Aklıma fikirim rehberim olur
Benim büyüdüğüm ücrâ yerlerde
İnsanlar satılmaz! Kim görmüş nerde
Büyük şehirlerde düşünce derde
Sebebim olanı ıslıklıyorum.
Aklımız ermiyor sahte işlere
Maraz doğmuşum anamdan dertliyim
Yaralarım kabuk bağlamaz benim
Doğru söyle başınıza dertmiyim
Arkam sıra kimse ağlamaz benim.
Yine rahat durmuyor cerâhatlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!