Dolu verip boş alınca,
İnsanoğlu ısrâr eder.
Kutsâl kâse boşalınca,
İpsiz akıl firâr eder.
Aklın ucu hiç'e değer
Mâkus talih gülmez yüze
Yüzüm küsmüş elâ göze
Hasret ektim tatlı söze
Gözlerimden farkedildi.
Gizli gizli işgâldeyim
Çıkıp tozlu yollara
Bir haber sor kullara
O sarmaşık kollara
Yatmam zor bu yaz benim.
Saçlarım beyâz benim
Yolun Ol'a benzer yüreğin kul'a
Libassız doğmuşuz düşmüşüz yola
Dost dediğin kastettiğim bir pul'a
Seni satıyorsa şimdi işin zor.
Giymişsin ipekten ilimsiz gömlek
Güneş yükselmeden kuşluk vaktine
Geleceksen bana sessizcene gel
Yağmurdan üşürüm kardan donarım
Yazbahar ayında ıssızcana gel.
Zamansız eskimiş çağlar olmasın
Kim derdi ki bizim izdivâç bitmiş
Sebep arıyormuş bir hata yetmiş
Merhamet duygusu körelmiş gitmiş
Vicdânına benzer yıldız geceler.
Takılma demiştim böyle bunlara
Taşı toprağıda elbette altın
Kimseyi dışlayıp atmaz İstanbul
Var ise ekmeğin araban katın
İnsan gibi adam satmaz İstanbul.
Bakmazki insanın etiketine
İstanbul kokuyorsun! yüreğim
Çok kere sevdâ,az kere gûrbet.
Var sana benim mecbûriyetim
Eğildi boynum ederken hürmet.
Kadıköy bekler boğaya inat
Dünyanın merkezinde
Gözü var herkesin de
Biz varız arkasında
Can kurban İstanbul'a
Ayları yılı sayıver
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!