Seyit Uysal Şiirleri - Şair Seyit Uysal

Yanar yüreğim sıla diyerek
Ömrüm geçer ah gurbet diyerek
Ağlarım ben göz yaşı dökerek
Ömrüm geçer ah gurbet diyerek

Şu gurbetin de ah köşesinde

Köyüm köyüm benim de dost köyüm
Perişan oldu da benim köylüm
Veran oldu da benim de köyüm
perişa oldu da benim köylüm

Kapıya da dayandı araba

Ne tatlısın sende dünya
Tadın damaklarımızda
Düşünmeyiz yarını da
Böyle gider sanki dünya

Ölüm gelmez aklımıza

Yazan kalem ne kadar sadıksın bana
bir dost kadar yakınsın bana
Ne söylersem ben hep yazarsın
Hiç geri dönüp yazmam demezsin

İnci gibi kelimeleri dizersin

Hiç kimseye ne senet ne sepet yapmadım
Bende hiçbir kağıda imzalar atmadım
Çile geldi çileye varmış gibi borcum
Ah çile al git sana varsa da borcum

Ne borç çilenin derdi yerleşmekmiş bana

Yetmişinden sonra gurbet olur mu
Yetmişinde iki can ayrı durur mu
Yetmişinden sonra gurbet oldu
Yetmişinde iki can ayrı durdu

Leyla Mecnun misali ayrıldılar

Ne ararsın sen dostun bağında
Dosta kalmadı ki dost bağında
Sohbete gelmedin dost bağına
Böyle de anmak olmaz dostu da

Güllerle gelmedin dost bağına

Sagım toprak solum toprak
Yorganın yatagım toprak
Yastıgım bedenim toprak
Ufaktır evimde benim

Gelenim olmaz gidenin

Kadere küsmüş kırmış şişeyi
Ah çektikçe de içer kadehi
Bir dilim peynir peynir mezesi
Ah çektikçe de içer kadehi

Teselliyi kadehlerde bulmuş

Şu yüce dağların yücesine
Dost diye bağlandım birisine
Bir ocaktan ayrılmışçasına
Can cana bir dost dostu can cana

Dost tatlı dilli güler yüzlüydü