Seyit Uysal Şiirleri - Şair Seyit Uysal

Buzaman da araya da girdi para
Eskiden girerdi de karlı dağlar da
Karlı dağın papucu atıldı dama
Yerini aldıda bu para para

Kimi bulamaz dost harcamaya para

Bayram bayram diye geldi yine
Sevilen canlar gelmedi yine
Akıllarına mı gelmiyor ne
Bugün bayram bilmiyorlar mı ne

Ellere kınalar yakılırdı

Hazan yeli değdi bana
Dokunmayın yaprağıma
Düşüyorum daldan dala
Karışacağım toprağa

Ateş sardı hazan zamanıma

Görünüyorsun yorgun gibi
Uzaktan gelmişsin bes belli
Arıyor gözlerin birini
Gördün mü sen aradığını

Sen biraz hüzünlü kederli

Ben beni de hey can bilmez iken
Bil inmeyenlerde yürür iken
Ben beni bilip öğrenirken
Bilinenlere doğru giderken

Bilinmeze daha düşmez yolum

Yollarına serpildim bir gül gibi
Çiğneyip geçtin beni bir el gibi
Kırdın kol kanadımı bir yel gibi
Çiğneyip geçtin beni bir el gibi

Çayır çimen oldum bir döşşek gibi

Dilin kemiği yok her sözü söyleme
Söylerken de sağa sola çamur atma
Biraz şu diline fren yapsana
Bu gidişle senin yolun da yol değil

Versene bir düzen sen kendine

Büyük küçük hepsi bir oldu
Gel desem de dost gelmez oldu
Hatır hürmet saygı yok oldu
Kimseye laf söylenmez oldu

Başımızda büyük kalmadı

Eşkiya çıkmış meydana
Şehirde dağda arama
At oynatıyor altında
Dur diyen yok eşkiyaya

Bir adı olmuş maganda

Bir kuş ol uçta gel heycan bana
Gelesin konasın dallarıma
Kurasın bir yuva dallarıma
Bak kol kanat gerdim sana

Haydi uçta uç gelsene bana