Seyit Uysal Şiirleri - Şair Seyit Uysal

Gözlerin gözlerinde senin
Yüzünden belli sen aşıksın
İnceden inceden süzersin
Yüzünden belli sen aşıksın

Elini elinle tutsana

Haberim olmadan kader bana küsmüş
Bende derdim ki niye gülmüyor bana kader
Aramızda ne geçti seninle küstün kader
Şu ömrümde bir kere olsun güleydin kader

Bayram da senede iki kere gelir

Davetime gelmedin dost dost benim
Yine de diyorsun dostunum senin
Gelip de hal hatır sival etmedin
Yine de diyorsun dostunum senin

Ayırdım yerini dost gele diye

Dert gelir dert gelir beni bulur
Başımın belası olur durur
Çekmiş silahını beni vurur
Kaçacak yerinde yok der durur

Gelmem desede gelen dert olur

Hatır hürmet saygı zirvedeydi
Gönül bağım sevgin kalbimdeydi
Aramıza para pul girmezdi
Hani derdin dostluklar ölmezdi

Bağlar bahçeler dostlar içindi

Kinden kibirden uzak olsana
Dedikodu gıybet etmesene
Kalbindeki güle de baksana
O gülü de koklayıp dursana

İnsanı insandan dost ayırma

Gönül koydum gönül dostuma dostuma
Nasıl gönülü koyman gönül dostuma
Dost olmayanda gelmez benim aklıma
Nasıl gönülü koyman gönül dostuma

Şu gönlümün aynası gönül dostuysa

Her söylediğin söze demem eyvallah
Sende insansın söylersin yalan vallah
İnce elekten elerim sözü billah
Elekten geçerse derim eyvallah

Sende benim gibi insansın bilesin

Ormanlar benim diye kesme dört elle
Ey insan ormanları koru dört elle
Ormanların vardır sahibi bilirsin
Ey insan ormanları koru dört elle

Eline balta alıp ormana gitme

Yaz yaz demekle yazılmıyor
Aşka gelmeyince aşk olunmuyor
Aşk kalbe düşünce aşk olunuyor
O zaman aşk dili bülbül oluyor

Bir aşka geleceksin ki yazasın