Seyit Er Şiirleri - Şair Seyit Er

Kör bir bıçak gibi yokluğun
Hücre hücre kanatıyor içimi
Dağlanıyor yaram en onulmaz yerinden
Efsunsuz bir iksir gibisin
İliklerime dek işlemişsin
Yitiriyorum kendimi

Nazlı yarim gelsen girsen koynuma
Ölürmüyüm daha ben bu dünyada
Sinemin üstüne yatır saçını
Ölürmüyüm daha ben bu dünyada

Elinle sunarsan bana badeyi

Yolun yarısına geldim
Nihayeti ölüm değilmi
Ben her şeyden vazgeçtim
Nihayeti ölüm değilmi

Umut yüklü bulutlar

İnsanlar
Düşündüğü gibi yaşar
Ya da
Yaşadığı gibi düşünürler
O
İçinden geldiği gibi yaşardı

Şimdi saat
Sabahın Seleni
Yeni bir güne başlıyoruz
Ve ben günü
Seni bir gün görebilme
Umuduyla yaşıyorum

Diyarbakır zındanlarında
Yaralı bir yiğit
Arslan gibi kükredi
Ne çözüldü
Ne büzüldü
Dur demedi düşmana

Sen netatlı bir şeysin
Bal özünden şekersin
Ela gözlü hurisin
Seni seviyorum seni

Güneş senden daha sönük

Sokağımızın başı kahve
Beş masa içinde
Yirmi sekiz de sandalye
Onyedisi müdavim
Üçü beleşci her daim
Bazen diyeceğim

Beni doğuracağına
Bir taş doğursaydın ya anne
Şimdi
Ne sen ağlardın bana
Ne de ben yanardım
Bahtıma

Eğil sevginin önünde
Gem vurma yüreğine
Aç gönlünün kapılarını
Eğil sevginin önünde

Bırak tutsun ellerini