Sevinç İnal Şiirleri - Şair Sevinç İnal

Sen benim gücümü hiç bilmiyorsun
Hayal gücünün ötesindeyim
Nahif duruşuma aldanıyorsun
Bütün kadehlerin şerefindeyim

Umman ortasında küçük bir ada

Biz sevmeyi din saydık bilmeyene de verdik
Neden karardı gönül cahilin elinde kaldık
Aşka iman gerekir sen kitap bilir misin?
Taptığın kimdir desem ezberinden söylersin
Hiç gönülden bilmezsin diz boyu cehaletin
Vazgeçmek kolay ama, dünyayı duman edersin…

Neyleyim bahçemdeki açmayan gonca gülü
Sevdamı bilmiyor ki nasıl anlar bülbülü
Can yanığım merhemsiz anlamayan ruh ölü

Hiç duymadı sesimi, aşiyana gelmiyor
Onu çok sevdiğimi belki de o bilmiyor

Kaybolan umudun külünü üfle
Ateşsiz dumanın yolunu izle
Bu yokluk ömürce artık hep bizle

Giderken sessizce gönlünden aktım
”Kapına kırmızı bir gül bıraktım”

Ben güle vurulan bu bülbüle ne diyem?
Bülbülü anlamayan güle ne diyem?
Sana vurulup kırılan kalbe
Beni anlamayan sana ne diyem?

Yaprağı kavuran kızgın güneşe

Baksana meyhaneci kapıyor musun?
Ayılmadan gönüller kaçıyor musun?
Sabahı bizlerle karşılıyorsun
Gün doğarken ne diye toplanıyorsun?

Biz seni dost bilip yarenlik ettik

Her bir yanı serbeser rahmet ile ıslanmış
Uman gönüller şâd aşk aşk diyerek yanmış
Öylesi bir semah ki gök hâl ile boyanmış
Bir şule düşer öze sönecek gibi değil…

Senin nazar ettiğin mekân cennettir bana

Bir nazarıyla mestane olduğum yar!
Senin sevgin ateş mi nar mı, kar…
Yoluna ölmek var donmak var, var…
Ayazım sen boranım sen maşukanım ben

Çehresi ahter nurdur kurban olduğum

Hasbıhali zemzem ile yunmuşa
Öyle derûn öyle güzel sunmuşa
Kırk ikindi sevgi ile yunmuşa
Varın gidin haber verin merhaba

Gönül kitabını hatim etmişse

Gençliğim ardından sürünse böyle
Gözlerim kalbine kilitlense de
Dermansız derdime şifaysan bile
Ben senin adını anmayacağım!

Bütün baharların yeşili olsan