Sevinç İnal Şiirleri - Şair Sevinç İnal

Hayatı aramaktan ürktüm
Benim bildiğim yerde değil bu hayat
Boğum boğum gün Elden düşme sevgiler
Yalandan aşklar, utanç içinde yüzüm
Affedersin hayat...

Bir gölge gibi dolaşıyorum
Şakağıma sıkılmış kurşun gibisin
Varlığım hayal, sanki cansızım
Yaraya basılan o tuz gibisin

Sabrım isyana inat delice direnişte

Elindeki her taşı fırlatma bana yarsan
Dilinde ki her söze gönül yanar anlasan

Pür-i pak niyet ile desem ki sen de kalsam
Yüreğin de yer bulup sen de bir mekân olsam

Gönül evimdeki meşk, yüreğimdeki beyt-ül
Suretindir ömrüme, düşen emsalsiz o gül
Seni tanıdığım yer gülzarımdır a bülbül
Kâlû belâ dan beri aşıktır sana gönül

O dilindeki nağme aşka girizgâh sanki

Bu dünyaya sığmayan gönlüne küsme sakın
Zoru yeriyle değil ruhu ile ilgili
Yanında yamacında kimlerdir sana yakın
Niye canı acıyor belki senden bilgili..

Olsun varsın diyor hep bir gün bu devran döner

Sultanım; bir nebze himmet
Çok çekti bu gönül murada ersin
Sabahtan akşama durmaz göz yaşım
Himmet et sultanım ben fakir kulun..

Yıllarca aradım bu günde durdum

Ölümden korkarım diyen bir garip gördüm
Neden be dostum sen sevmedin mi?
Ölmek dediğin şey bir kere olur
Sevmeye ölmek bile yetmiyor dostum

Candaki nefesin sayısı belli

Ayak üstü sevmeye yoruldu gönlüm
Şu aşkın kıyısına vurdu yüreğim
Kırık kanatlarımla dalgalara saklandım
İşin en kötüsü deve kuşu gibiyim

Seninle bir fincan çay içemedik

Yapraklar sararırken ağaçlar üzerinde
İnce bir buğu olur gözlerim üzerinde
Bu hüzün akışının tabiat demlerinde
Seslenir gür sesiyle “haydi “ gitme vaktidir…

Çehremin bütününü sararken nazlı izler

Gel seninle bu gece birlikte meşk edelim
Sazların hepsi sussun gönül telimiz çalsın
Eserken bad-ı sabah her makamda gezelim
Biz verelim hayata üstü de onda kalsın….

Her serencam bir değil umut denizi de var