Sevinç İnal Şiirleri - Şair Sevinç İnal

Biri duruyor kıyısında denizin
Kan rengi gözleri tezat suyun mavisine
Elindeki taşları veryansın savuruyor
En uzak sandığı yere fırlatıyor kalbini
Zavallı yabancı küfrün denize mi?
Bence kader vurmuş seni elleme

Dindi gönül yaramın iniltili sızısı
Unutmak denilen şey bu günler için varmış
Silinmiş hecelerden aşkın vuslat yazışı
Yar dediğim yar var ya
Meğer ellere yarmış..

Gönlümü davetsiz mekân tutan YAR
Minvali bellidir bu icabetin
Yürekte semahın ne güzeldir YAR
Zikrinin içinde güzel niyetin

Ömrün hazinesi saklı nicede

Eğer bir gün gidersem beni alıp buradan
Yine gönlü kırılmış öylece gidiyor de
Kim bilir neler oldu ne kan aktı yaradan
Dilini hiç döndürme kendine ediyor de…

Sırtıma yük ettiğim aşk küfesine bakıp

Suretin sireti yansıtmıyorsa
İçin başka dışın başka demektir
Dilinle yüreğin kaynaşmıyorsa
Ayanla beyanın ayrı demektir

Sözlerin bir eğri bir doğru ise

Bu öyle bir talan ki harman oldu toprağım
Savrulan yüreğime vurdu hazan yaprağım
Yine yanıyor bağrım enkaz oldu otağım
Sen dolanma a bağban bu harap viranede
Ne işin ola senin şu gariban hanede…

Şimdi seninle olmak vardı bir tanem
Son kere vurmak vardı kaderi şakağından
Sormak vardı siyaha bahtından mı kara
Yoksa günah denizinde katran karası
Sarhoşluğumdan mı bu yara?
Sitemlerimi duymayan kulaklarıdır yorgunluğum

Aşk ile demlenen yürek esrikse
Doğarken sarhoştum af ola beyim
Ne çıkar sevgide seven eksikse
Kahretme kendini aşk olsun beyim…

Duydum ki gönlünden düşmüş yüreğim

Bir yer düşünün ki buram buram rol koksun
Ama acemi artist bence birazcık toysun
Oyunda bir replikti bütün o forsun
Okuyamadın yazık, bak yine Fossun…

Şimdi savulun dostlar erk cahilin elinde

Ey gönlümün meşkinde ney sesi olan yârim
Ey yüreğimde dönen biricik semazenim
Ey sevda rüzgârımda çiçek kokulu yelim
Bülbülle muhabbette gördüler beni…

Zalimi sevdi gönlüm varsın olsun dediysem