Sevinç İnal Şiirleri - Şair Sevinç İnal

‘O’na döneceğini inanman için, ‘O’ndan olduğunu kabul etmen gerek!
(Hallac-ı Mansur)

Kaç gönül eğilir de aşk için secde eder
Sema edip yükselir ruhu “En-el Hak” diye
Kaç kişi bu eyleme şirk demez de ya HAY der

Seni seviyorum derken utanır dilim
Nedense mahcup olurum
Oysa içimden haykırmak gelir söylemek değil ama
Susarım...
Öpmek isterim seni en ateşli öpüşümle
Alev basar yüzümü düşünürken bile.

Ben adını tebcilde bir lahza tereddütsüz
Ar vurulmuş alnından sense böylesi yüzsüz
Benim yasım bana mı, sen bensiz kaldın öksüz
_____O ölen dallarında hiç yeşili buldun mu?
_____Sen değilsin otacım şifasızım duydun mu?

Yolun biraz ötesi ya sensin ya sensizlik
Şu Gönül durağımın kararsız yolcususun
Söyleniyor bak bazen; yüreğim, hey densizlik!
Sen miadı d/olmayan sevdamın yolcususun

Sabrın sonu bu değil aslında biliyorum

Gördüğün, görmediğin keşkelerinden çok mu?
Yanmaz mı deli ömrün, senin vahların yok mu?
O ki gönlün düşmez mi, sevdaya gönlün tok mu?
Surete bunca güven zarardır demedim mi?

Elleşme ruhunu da şu bahçeye bir varsın

Figanım dinmiyorsa elbet sebebi vardır
Ben Sevgi cidarımın çöküşüne ağlarım
Ne edeyim eyvanı hasretimdeki yardır
Göçüp giden ervahın bitişine ağlarım…

Sözlerimde sitem var gözlerimde hep giryan

Fersah fersah açıldı senle benin arası
Tüm nefesimle koştum ama yetişemedim
Sineme kör bıçağın vurur deli yarası
Tutam elinden dedim cevre yetişemedim…

Seninle bir dem şümar pir eder ahvalimi

Yoktur gönül durağım ruhum kanatsız bir kuş
Seviyorum diyene hep ses veresim gelir
Yolun düzü yok mudur her yürek ayrı yokuş
Sevdanın otağında mola veresim gelir…

Bînihayettir ki aşk vakti kaç kere biçer

Ayrı düştük be gülüm
Sen bir ucunda kaldın ben bir ucunda yolun
Seninle dünyayı kavuşturduk
Biz birbirimize kavuşamadık..

Her gün yeniden yaşıyorum geçmişi

Öyle bir totem yarattım ki havsalamda
Gönül kıblemi çevirdim ona
Eksik ibadetlerin sorgusunda
Cevapsızım…

Öylesine hayaldi ki izdüşüm