Servet Alkan Şiirleri - Şair Servet Alkan

Sana Vurulduğumda;
Çıplağım,Karanlık:Tenimde
Şiirler döküyorum,Çaylak geceye
Kulaklarımda, Rüzgar ezgileri
Kor Alazlı Vakitten…
Utanıyorum; Öfkeli Gözlerimden…

Öldüğümde;
Bir Cuma vakti olmalı
Tevbelerin kabul saatinde
İman ettim huşu ile:
‘’Her Nefis Ölümü tadacakdır’’
Gömün Beni,Gömün beni, bekletmen

-Davista;
-Buyur Han’ım..!
-Şu Dünyada en Zillet, en aşağılık şey nedir?
-Yalnızlık mı Han’ım?
-Hayır Davista…Çünkü hiç kimse yalnız değildir.En azından herkesin bir Gölgesi var;
Kendisine eşlik eden…!

Birgün
En olunmaz anda
Aklıma düşeceksin
Tohum Tarlaya düşmek üzereyken..
-Ne olur ona yazdığım bir şiiri okusada
Hamile kalsa….

İçimde; ta derinlerde
Yedi huzme,yedi renk,yedi dert
Güne merhaba derken,beyaz,bembeyaz
Yaşamaya dair,umuda dair
İçime çekerken kırılgan mızraklar
Sert bir tütün,Güzel bir kız

Ben Umudu;
Gözlerinde Gördüm: Uyurken…
Cesaret sevmek ister,
Cesaret Gülebilmek….
Tutku ile istemek..
Kıymadım uyandırmaya…

DUYUr/ULUr…

Bu ara…
Evet Evet bu ara;
Hatta uzun bir süre
Kimse Ölmesin,

Bana
Kadını anlatma;
Şiirden anlıyor mu?
Onu Söyle…!
Şiirden anlayan Kadın;
Sevmesini de bilir

Nasılda çıldırır,
Ahlamın büyüsüne
Yasak olana kavuşmak için
Nasılda Cüretkar?
Yapma,yapma
Pişman olacaksın

Hatırlarmısın Bilmem?
Bir zamanlar
Eskiden,Çok eskiden
Yağmur yağdığında,Beyazıdın kalesine
Sığınmıştık da;
Sana Şarkı söylememi istemiştin…