Serpil Koçar Şiirleri - Şair Serpil Koçar

Bu Sabah Özleminle Uyandım

Bu sabah özleminle uyandım yine,
aklımda sen,
yüreğimde sen,
tüm hücrelerime kadar

İnsan hep duygularının peşinden gider,
Gönülden veya gönülsüz, her zaman gider.
Bazen bir umut olur gittiği yol,
Bazen çıkmaz bir sokak;
Ama hep gider bir meçhule,
Bazen sevdası uğruna savaş verir,

---

Çal, Kemancı

Çal, kemancı, bu gece de benim için çal.
Gülüşü, yüreği yaralı biri için çal be.

Duygularım Çarşamba pazarı gibi,
Her köşede başka bir sızı, başka bir yara.
Ruhumu sorma… Kaybolmuşum,
Kimsesiz miyim ben bu hayatta?
Kendime sorar, dururum.

Hani diyorsun ya gülüşlerime hasret kalırsın
Sohbetimle mahrum kalır beni çok ararsın
Haklısın sonuna kadar evet çok özlerim hem de deli gibi
Ama unuttuğun bir şey var

Ben hiçbir zaman değer görmediğim

Seni çok özledim, ceylan gözlüm, beni sakın bırakma…
Bu sözleri fısıldıyorum sana, kalbim titriyor her hecede.
Gözlerinin içine bakarken,
Her bakışında kaybolmak istiyorum,
Ve ellerini tutarken zaman duruyor,
Sanki dünya sadece ikimiz için dönüyor.

Begonvil açtı, mor ve pembe yapraklarıyla,
Umudu sarıyor dallarımı, sessiz bir şarkı gibi.
Manolya zarif, beyaz tüyler gibi nazik,
Kokusu hatıralarımı okşuyor usulca.

Güller kırmızı, kalbimi ısıtan ateş,

Sessizlik ağır, içimde bir taş gibi,
Mesajım sana, cevapsız kaldı hâlâ.
Beklemek… her saniye biraz daha yoruyor,
Kalbim sancıyor, ellerim boşlukta.

Gözlerim ekranda, umutla bakıyor,

Bugünlerde terk edilmiş bir virane gibiyim,
Kırık dökük, paramparça olmuş yüreğim.
Kalbimi birisi avuçlarına almış, sıkıyor sanki,
Nefesim daralıyor; gücüm tükenmiş gibi hissediyorum.

Deli yüreğim hırçın bir deniz gibi,
Sahile çarpıyor sanki hınca hınç;
Öfkesini, kinini kusmak istercesine,
Dalgalanıyor durulmak bilmiyor.

Çığlık çığlığa bağıran martılar gibi,