Serpil Koçar Şiirleri - Şair Serpil Koçar

SEVGİ DOLU İNSAN OLMAK

Kalbinizi sevgiyle donatın,
Çünkü insan, sevgiyle yoğrulmadıkça
Bir yanı eksik doğar hayata.

Sevgilim, Kalbimden Sarıl

Sevgilim,

Kalbimden sarıl usulca bana;
Ellerimi tut, sıkı sıkı, ısıt sıcaklığınla.

Bugün yine sessizliğe sığındım,
Yalnızlığımı yalnız ben duyabiliyorum;
Yüreğim bir nehir gibi akıyor içimde,
Ama hâlâ eksik, hâlâ sevilmeyi bekliyor.

Bazen kendimi bir yaprak gibi hissediyorum,

Gözlerim ufka dalıyor her gün,
Sevgiye aç bir yürekle bekliyorum;
Sessizlik içinde büyüyen yalnızlığım,
Bir dokunuş, bir kelimeyle susuyor.

Rüzgârın sesi gibi hafif,

Soğuk bir kış günüydü
Adam : Kadını arar telefonla
Kadın: Heyecanla açar telefonu efendim canım diyerek
Adam : Özledim Kadın seni hazırlan yarım saate kapıdayım. Hazırlan dışarıda bir şeyler içelim der.
Kadın: Heyecanla tamam der ve kapatır telefonu. Kadın heyecanla hazırlanmaya koyulur.
Bir yandan da küçük bir sürpriz planlar sevdiği adama. Yıllardır sakladığı bir deniz kabuğu vardır kadının.

Ne kadar uzakta olursan ol, seviyorum seni.
İnsan bazen bir çift göze tutulur, sever;
Sonra bütün gözlere kör olur, görmez.
Ama senin gözlerin var hep aklımda,
Beni benden alan, ruhuma işleyen o bakışların.

Beni bir sigara paketi gibi hep göğsünde taşısan,
Kalbinle tenin arasına sıkıştırsan,
Her yalnız kaldığında
cebine uzanır gibi bana uzansan…

Dudaklarına götürürken sigarayı,

Sığınak

Seni sarmak isterim…
Hem tenini hem de kırılmış yanlarını,
Paramparça olmuş kalbimi bile saklamam,
Yeter ki sen bana “gitme” de bir kez.

Öyle bir an gelir ki,
Her şeyden kaçmak istersin;
İnsanlardan, şehirlerden, düşüncelerinden…
Resetlemek istersin hayatını,
Sil baştan yaşamak için.
Bazen de yok olmak istersin,

Bazen anlatamazsınız ne istediğinizi…
Eşinize, dostunuza, ya da anlamak istemeyen insanlara.
Bazıları bizzat önyargılıdır; işlerine gelmez.
Sizi anlamaz, empati kurmazlar.
Konuşunca kaçarlar, ya da sessizliğe gömülürler.