Kalbimi göğsüme, aklımı beynime,
Bedenimi yeryüzüne, ruhumu evrene,
Sığdıramıyorum benliğimi, bir türlü bir yere,
Buralı değilim, bildiğim tek neden bu bence.
Oralıyım… Ötelerli… Ta en uzaklarlı…
Zoraki zihinlere sokamam sabrı, erdemi,
Yazmak işim, herkes nasibince alır demi,
Göçücüyüm alemden, say ki bir yel esimi,
Güzün yaprak düşer gibi, tutmam nefesimi.
Kalk gönül, gel gidelim buralardan, tut ellerimi,
Yıkılmasın diye gönlüne payanda olur sevdan,
Her ayrılışta özlemlerle sendelersin üzerine hayatın,
Bir el uzanır yüreğinden, tutar nefesinden kimseler göremez,
Bir sen, bir sende bilirsin, düşerken tutunamadığın uçurumlarda.
Zembereğine çomak sokamadığın zamanlar başlar,
Burası bildiğinden farklı pazar yeridir,
Alacak, satacak malı olan buraya gelir,
Gönül hanesine gelişin belli ki sebeplidir,
Alıp, satamayacaklarca niye kalabalık edilir.
Gönül ehline hasbıhal etmeye gelmiş isen,
Bir rıhtım,
Biraz martı sesi,
Çok az da yosun kokusu,
Senden kalanları taşıyorum,
İteklenerek getirildiğim bu rıhtıma,
Sürüklendiğim umutlarımla dolu valizimle,
Yazana da zor elbet, düşünürseniz,
Methiye dolu şiir bekler maşuk mihenksiz,
Demez ki acaba şiir oluşum neden, nedensiz,
Şairin görüşünde arar özgün güzelliklerini istemsiz.
Kalemden niçinini sormaya cesaretsiz,
Vuslatın manasını, hasrette bildim,
Kılıç vurmadılar, dilin ucunda öldüm,
Tomurcuk umut idim, açmadan soldum,
Sanırlar ki herkes ağladı da, tek ben güldüm.
Sanmayın her sevenin gönül aynası saftır,
Affetmeyi beceremeyenlerin, sözü kuru laftır,
Sevmiştim diye başlayanların ki külliyen gaftır,
Bilemedik ki sevginin özü, yalnızca samimi aftır...
Sen hiç benimle olmadın ki,
Seni sensizlikle yaşadım sessizce,
Tek kişi yetiyormuş aslında sevdalara,
Suda ki balık bilmez ya suyu, öyle işte...su misali.
Sen hiç benimle olmadın ki,
Bu günkü konumuz sevdalık,
Herkes otursun yerine, sessizlik,
Lütfen diyorum arkadaşlar, duyarlılık,
Anlatılacak çok şey var, sende otur insanlık.
Bir gün, bir yerde, birisi mi ne varmış,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!