Salın çerçevelere hapsettiğiniz kelebekleri,
Silin ağlamaklı çekilmiş resimlerden ifadeleri,
Dikin toprağa kitap arasında kurumuş çiçekleri,
Sevgi yeryüzünden kalkmış, yeniden getirmeliyiz.
Baştan başlayalım, ilk oluştuğunda ne kadar zarifti,
Sevemedim işte,
Zorla olmuyor, denedim inan,
Bensiz aldığın nefesi sevemedim,
Genzimi yakan duman gibi içime çekemedim.
Sevemedim işte,
Ağzını açan allamesi olup sevgiden dem vuruyor,
Kendi zihinlerince dar kalıplara sığdırılmaya çalışılıyor,
Sanıyorlar ki tek yaşanan gerçek, kavradıkları kadarı oluyor,
Akıl çizer hudutları, bunu benliğini sevdiğinde yok edenler anlıyor.
Yanında olup, karşılık gördüğünü sevene yapmam yorum,
Özünde sevgisiz yaşar insan,
Elde edemezse dayanılmazını,
Kendini bile pek fazla sevemez,
Birazı hırs, kalanı tapınılma arzusu.
Neden diyenler oturup düşünsün gerçeği,
Sevme, bencil bir düşünce,
Elbet şad olur, canlar sevilince,
İhtiyaçlarının giderilmesini dileyince,
Sev kardeşim, amade ruhlar gönlünce.
Ne verdin de, neyin eksildi, hayli ince,
Yarı insandan ayıramıyorsan,
Aşk uzaktaki düş olarak kalır.
Sevgiyi ruha kaydıramıyorsan,
Adamlığın sadece sıfat kalır.
Sormayın bilmiyorum, ilgilenmiyorum yaşımla,
Yaşamadım demeye utanırım, gezdirdiğim naaşımla,
Ne zoraki buradayım, ne de gitmemeye ayarlı zamanımla,
Bir koşum yolu katediyorum, sırtta anılar, göğsümde imanımla.
Sormayın bilmiyorum, ilgilenmiyorum yarınımla,
Aslına uygun tohumu ek, çürütme,
Bu toprağın suyu kandır, ota döktürtme,
Edeple bas ki tozunu dahi namerde yedirtme,
Ebedi kalıcısın bu yerlerde, vicdan diye inletme.
Ecdat yakanı toplar sopuna söyletme,
Gönlümde sürur bikarar durur,
Ahbap, yaren fütursuzca vurur,
Takdir edilmeyen yüz kudurur,
Edep, sözü aşkla buluşturur.
Vakit artık susmak vakti,şiir yüklü gemiler batıyor limanda,
Son seferini yapıyormuşcasına umarsız,sessizce boğulmakta,
İçinde kalmış kelimelerini,ilk defa köpüklerle boşaltıyor ummana,
Yüzeye çıkış imkansız,su dolmakta sözlerinden gözlerine usulca.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!