Oysa içimde fırtınalar kopuyordu, sığınacak liman yoktu !
Kalbim sevgiye o kadar açken , aşk yalnız bana toktu.
Yalnızlığım yakarken içimi, sensizlik bir okadar da soğuktu!
Aynaya baktığımda gördüğüm, kocaman bir çocuktu.
Nefes almaksa aşk dediğin. İhtiyacım derin bir soluktu.
Uğrunda ölünecek bişey varsa eğer o sadece mutluluktu.
sabır ile şükrü harman edip, dayandım güçlüğe. yükledim derdi de tasayı da bir garip otuz üçlüye.
Razı Değilim Artık
Sustum, içimde bağıran seslere,
Kendimi duymamış gibi yaptım.
Kırıldım, ama “iyiyim” dedim herkese,
En çok da kendime...
Sanadır yar! tüm sessiz çığlıklarım
Ağlamadan içime attığım bütün hıçkırıklarım..
Bilmessin ki içimde duruyor hala bütün kalp kırıklarım.
Işığı sönmüş fener gibi şimdi yaşadıklarım..
Rıhtımda ve yapayanlız tüm hatıralarım....
Serin bir bahar sabahı,
Açmış bücür, renkli çiçekler.
Boğazın sisli mavisinde,
Kulağımda saklı ezgiler...
Suskunum bugün yine biraz
Ardımda bırakamadım diye seni
Nasıl bir duygu bu, aşk değil sanki infaz
Kalbime gömdüm seni
İçimdesin artık, derin bir enkaz.
Kalır geride birtakım söylenmemiş cümleler.
Çatlatsada kalbin ortadan, şimdi sırası değiller.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!