Ve işte gidiyorum.
Ersin kimseler muradına.
Dönüp arkama bile bakmıyorum.
Acıtsa da inadına…
Yazdı yine kalemim en yüksek perdeden
Elem dolu yüreğim sızladı yine derinden
Nağmeler eşlik etti inceden inceden
İçimde ufacık bir kıvılcım kaldı eskilerden
Dönüşü olmayan yola girdim dönmem hemen köşeden
Elbet biter bu çilem, devam ederim kaldığım yerden,
Yağdın yüreğime yağmur gibi, aktın ciğerlerime oluk oluk!
Olsun be gülüm. Sensin içime içime çektiğim her soluk.
Lugatımda yoktu ki sen gelene kadar ne aşk ne de mutluluk.
Canımı aldın ya benim. bedenim bu dünyada yalnızca korkuluk.
Uzun yolun yolcusuyum. Bitermi sandın hemen? Bu, aşka yolculuk...
Çok içten çağırsak özlediğimiz günler geri gelir mi ki,
Ohalde Mutluluk, huzur, sağlıkla gelsin İki bin yirmi iki
Bir başına kaldın sessiz sokakta,
Yüreğin yanarken baktın uzakta.
Kimseye boyun eğmedin hayatta,
Kendini sevdin sen, aferin çocuk...
Kırılmış aynada gördün yüzünü,
Bir buçuk milyar müslüman, öyle aval aval da baksa.
Allah'ın vaadi var! size kalmaz ne Kudüs ne de Aksâ.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!