Semih Kayış Şiirleri - Şair Semih Kayış

Kalbim, aşka teşneyken,
Aklıma, sen sus der gibi...

Adınla başlar günüm senin adınla biter geceler
Şarkılar seni hatırlatır bana, şiirlerim seni heceler
Kaldır ellerini semaya, başka kime kalkar ki eller
Işıklar söndüğünde duyulur sadece ıslık ıslık esen yeller..

Nefret-i aşk eden de sensin, aşk-ı nefret edende

Bazen kelebek olup uçmak ister insan, bazen kaçmak.
Bazen kozasına çekilip de iç dünyasıyla hesaplaşmak.

Duvarda asılı bir çocukluk fotoğrafı,
Gözlerim bakıyor ama içi bomboş.
Kelimeler yarım, cümleler tutsak,
Sustum çünkü hiç kimse duymadı.

Bazen kelebek olup uçmak ister insan,

Umutları olmalı insanın, gerçekleşmesi beklenen
Tesbih taneleri gibi birbirinin ardına eklenen

Söylenecek belki de çok şey var ama,
Haykıra haykıra, susuyorum ben sana.

Bir ben daha var içimde benden habersiz.
İçerde bir yerlerde saklı yorgun ve sessiz.
Ruhum daralıyor, kalıyorum işte böyle çaresiz.
Aklım kalbime , kalbimde aklıma etkisiz.
Zorda olsa gül biraz kalma öyle tepkisiz…

Ardı sıra dizilmiş birkaç kelime,
Yazdım çizdimde ne geçti elime...

Yazasım var, şöyle ortaya bir kaç satır,
Sorulurdu eskiden, çıkarsızca hal hatır.

Hayat seni vurunca tekrar yollara,
Dönüp bakarsın boşa geçen yıllara.