Kara buluttur yüreğini acıtan,
Sahte yüzlere maske takılmış.
Gizli bir fısıltıdır hayatı çürüten,
Yürek acısı taştan da ağırmış.
Üzerini örtmek istersin yaşanmışlıkların,
Günün donuk ışıkları hatırlatır.
Bir keder çöker soluna ağırdan,
Kırgın, kırılmış hayallerdir, acıtır.
Bölük pörçük hafızadaki izler,
Ciğerlerini doldurur unutulmuşluk hissiyle.
İçin acır, mazideki cevapsız sorular kanar,
Dermansız kalırsın tükenmişlikle.
Bir rüzgâr gelir,
Yüzüne de tarifsiz bir acı.
Bir şerit gibi hızla akar gözlerinden,
Birden semaya yükseltir ruhunu, Yaratıcı.
Kayıt Tarihi : 11.2.2025 15:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"Acılar, yüreği ağırlaştırırken, rüzgârlar ruhu semaya taşır."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!