Baktığım her yerde sen,
Her şeyde sen varsın.
Nasıl söylesem, nereye gitsem?
Yalnızlığın başkenti kadın.
Bırakıp kaçsam diyorum,
Unutsam seni, her şeyi,
Sümbül kokan geceleri,
Nedir uzak, nedir iyi?
Ne kadar uzakta sensiz diyar,
Hangi şarkı bilmez, hangi şehir?
Bir ceset dolaşır sokaklarında,
Sen, beyaz yalan, beyaz zehir.
Bütün yollar sana çıkar,
Seni anlatmayan bir şarkı yok.
Nereye gitsem, ardımdasın,
Sende od var, ocak yok.
Öğrenilmiş çaresizlik zihnimde,
Çakılırım görünmez bir duvara.
Bir kuru yaprak kadar çaresiz,
Üstümde günler, yük kızılyara.
Kayıt Tarihi : 6.2.2025 14:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
“Bazen en uzak yol, en yakın olanıdır; ama seninle her yol, yalnızlığa çıkar.”
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!