Sevda denizinde hicran taşıdım,
Boğuldum, boğuldum, karaya vurdum.
Ben, kendi gölgemi araya durdum,
Yalan aynalara hüsran taşıdım.
Hırsın, ihtirasın zaferi, gökler…
Milletin içinde, millete rakip
Olanlar kaybetti, sen kazanırken.
Arkadan vururken dost gibi bakıp,
Gülenler kaybetti, sen kazanırken.
Hakkı, adaleti güya görerek,
Yüklüdür bulutlar, İki can taşır.
Yağmur gönüllü sultanım,
Vuslat kilidini göm toprağıma.
Kanı çekilmiş damarlarımda, canlar barınsın.
Yaslan dağlarıma,
Bahar ufuklarıma,
Yabana atılmış bir buket değil,
Güller arasında bir top yasemen.
Başlar ki yüce dağ.
Başlar heybetli.
Gölgelerde çift kumrular beslenir.
Havada mistik bir rayiha savrulur.
Failimsin, anlaşılmaz sevgili.
Anlaşılmaz başımdaki sevdalar,
Sensiz bu bedende, bu can taşınmaz.
Taşınmaz mekânlar, insanlar, çağlar.
Failimsin, anlaşılmaz sevgili.
…
Dünya arşa ulaşmış, yaşanmıyor son demi.
İnsanlık, bu âlemin hor görülmüş sersemi.
Alsa da gönlümüzü tabiatın görkemi,
Hayat harap, hayat bitap, hayat batan bir gemi...
Sendin,
Yağmur ertesiydi.
Bulutlardan çıkmış gibiydin.
Öyle diri, öyle belirgin…
Özünden gelen renklerle,
Sırılsıklam bir yalnızlıktan soyunmuş,
Bir rengi vardı güneşin.
Solabileceğini söyledim,
Solmayacağını anladım.
O gidiş, dönmeyişti.
Gelebileceğini söyledi,
Sevgiyi, dostluğu bitiren sözler,
Ne kadar anlamlı ne kadar değil?
Bir yârin ardından bakan o gözler,
Ne kadar anlamlıne kadar değil?
Bir anda çizilen kırmızı çizgi,
Neydi o gözlerinden akan parıltı?
Cenneti çok mu uzak saymıştık?
Aşk…
Gülmez,
Anlaşılmaz da,
Taşınmaz deme,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!