Tüm ile, dil konuşmaz…
Sanırız dil, dillenince konuşuruz O'nla…
Ruh, terennüm eder aslında ‘’Şefaat Ya Rasul Allah’’…
Cisim donar, kalır birden…
Gözler kapanır, kulak duymaz...
Ruh maveraya hızla el uzatır…
Şefaat Ya Rasul Allah…
SEN’ ki, cismi konuşturan…
SEN’ ki, var eden…
SEN’ ki, yazdırıp ‘’OKU’’ diyen…
Okuyan-Okunan SENİN kitabın…
Şefaat Ya Rasul Allah…
Şefaat cisme hediyen…
Üflediğin RUHA, Kevser…
Şefaat et, Ya Rasul Allah…
Bağışla seni sevmeyeni, senden korkanı…
Şefkat sevgiden doğar, Sevgi ise AŞK’tan…
Seni Seviyoruz…
Çünkü, SEN Bizsin, Bizde SEN’in Zerren…
Şefaat Ya Rasul Allah…
Hissediyoruz, cisme hapsettin zerreni…
Şeb-i Arus’u bekliyoruz, AŞK’ınla…
Şefkatini esirgeme, zerrelerin diyarına…
Şefaat et, Ya Rasul Allah…
Emrah Bekci 2Kayıt Tarihi : 5.12.2013 01:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!