Sedat Kocabey Şiirleri - Şair Sedat Kocabey

Heyİstanbul!
Sana sesleniyorum sana;
Bütün öfkemi,nefretimi ve her şeye rağmen sende yaşarken,
sana olan hasretimi duyurmak için avazım çıktığı,nefesimin son damlasına kadar haykırmama gerek olmadığını biliyorum.
Çünkü sen yanımdasın,buradasın.Çünkü sen İstanbulsun.
Kaç kişiyi yetim. kaç kişiyi öksüz bıraktın bu keşmekeşliğin içinde.

Yalnız gecelerin zor sabahları,
Kim demiş gözyaşı çağlamaz diye.
Sensiz uyanmak mı kor sabahları,
Kim demiş erkekler ağlamaz diye.

Ne zaman resmine bakacak olsam,

Ellerime kelepçeler vuruldu,
Bakışların yüreğime ok benim.
Sevdim diye mahkemeler kuruldu,
Hasretinden ağladığım çok benim.

Ferhat gibi dağlar deşip gelirim,

Ben en güzel yıllarımı,
En güzel umutlarımı,
Ve! En temiz sevdamı sende bıraktım.

Bilseydim!
Ansızın çekip gideceğini,

Toka alsam saçlarına,
Benim için takar mısın.
Saçlarının uçlarına,
Kına alsam yakar mısın,
Hişt hişt desem bakar mısın.

Kurşunlarca ağır hasret gecede
Yokluğun kor gibi yakar Bebeğim
İsyanlar dökülür her bir hecede
Sensizlik canımı sıkar Bebeğim

Ayrılık yükünü taşıyamam ki

Ağlattığın gözlerimden,
Bir kez özür dilemedin,
Anlamadın sözlerimden,
Kıymetimi bilemedin.

Yüreğime sevgi ekip,

Kaybedince kıymet bilirmiş insan,
Gözlerim yıllardır körmüş meğerse,
Hasretten yanarmış erirmiş insan,
Sevdan yüreğimde kormuş meğerse.

Gözümden gönlüme aktın yaş gibi,

Kendi elimizle ettik,
Kimlere ne diyelim ki!
Mum gibi eridik bittik,
Ne var da ne yiyelim ki?

Derdiniz ne soran mı var,

Ne mümkün gözlerimi gözlerinden alabilmek.
Ne mümkün seni görmeden bir an durabilmek
Tek tesellim telefonun bir ucundan,
seni seviyorum dediğimde,
bende dediğini duyabilmek.Bir resmin bile yokken elimde,
kara kalemle çizdim vuslatına gecenin karanlık duvarlarına,