Ey sevgili,
Gururla söz ettiğim sevdamızdır
Ölmelerine izin verme
Ne baharın nede sonbaharın
Hepsinde yaşanacak aşkımız var
Bir mirastır o insanlığa
Dünya durdukça duracak olan
Tüm yönlerin merkezinde olduğu
Doğudan batıya kuzeyden güneye
Hangi yöne gidersen git farketmez
Evine döner gibi dönersin ona
Gökte yağmur yüklü bulut olsam
Sevgi bahçesinde gezip dolaşsam
Sevgi çiçeklerinin üstüne yağsam
Sulasam onları sevgimle doyursam
Yollara düştüğümden beridir
Arkama bakmadan yürüyorum
Neleri bıraktım, ardımda
Bilsen nelerden vazgeçtim
Aldırmıyorum, yürüyorum
Yollara çizilmiş
Kadın;
Allah’ım ne harikulade
Ne acımasız varlıklar
Ne onlarla oluyor
Ne onlarsız oluyor
Bazen gülün dikeni onlar
Zamanlı zamansız vuran
Söz dinlemez kalbimizdir
Nefesin nefesimdir
Aynı havadan soluk aldığımız
Zaman ayrı düşürsün ne çıkar
Yıkıldığın yerden kalkacaksın
Küllerinden yeniden doğarak
Zümrüdüanka gibi uçacaksın
İçindeki güçle ayağa kalkarak
Bu belayı da geride bırakacaksın
Ne bir yol kaldı, yürünecek
Nede bir yoldaş, yürüyecek
Ne bir aşk kaldı, yaşanacak
Ne bir yar kaldı, aşkı yaşayacak
Ne güneş kaldı, nede ay
Söndü artık bütün ışıklar
Yaşanmışlığı olmayan ne bilsin aşkı sevdayı
Kalbini çalan hırsız izin almadan acar kapıyı
Girip içeri kurulur dilediğince gönül tahtına
Esiri olur kurtulamazsın çabalaman boşuna
Sebati Manav 23 Mart 1997
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!