Sebahattin Kömürlü Şiirleri - Şair Sebah ...

düşer
daldan yaprak
anılarını havada bırakıp
oturur toprağın bağrına

çürümek için...

hep
bilinmeyen şarkılar,
anlattı bizden kalanları...

bulutların üstünde
anılarımızı...

böyle gelmiş, böyle gider
yazgımız bu diyorlar.
bense,
böyle geldim, böyle gidiyorum.
döndür sene Tanrım beni yolumdan,
işte sana fırsat.

savaş değil dostum
yaşam savaşı
tuğla harmanlarında yazın
istanbul sokaklarında kışın
simit satarım

korkak
korkar
korkmayanlar da korkar aslından
korkunun tadını tadınca korkak
her şeye korka korka yaklaşır
sonra

alçaklar, orduya kumpas kuruyorlar.
alçaklık o kadar büyük ki, adam bu ana kadar gizliyor.
kumpas: ölçerek, biçerek, hesaplayarak bile bile tuzak kurmaktır.
bu ne namus vicdandır ki, milletin vekili olacaksın, milleti ordusuna (peygamber ocağına) kumpas (tuzak) kuracaksın.
bu ne edepsizlik, hayasızlık.
bu (alçak) adamların aslında bu topraklara (bastığın yerleri toprak diyerek geçme tanı) basmaya dahi hakları yok.

öyle
uzun ki
sana ulaşan yol

ne derman kaldı dizde
ne seni hatırlatan bir iz

Çalmadı
Çaldı
Tel tel sazı
Türkü türkü
Kazdı
İnsanlık aşkını

sadece
zaman değildi arkamızda kalan
anılarımız
ve
umutlarımız
umup ta

Kolay değil Tanrı,
Acılarla yoğurmak hamuru,
Ve
Çalmak durmaksızın kara taşlara,
Alsın diye,
Renginin aslını.