Sebahattin Kömürlü Şiirleri - Şair Sebah ...

Önce,
İnsanın,
İnsan olduğunu bilmek,
Sevmek gerek,
Sevmek.
Bir taraf ağlıyorken,

koşma
zamana karşı
yorulursun

durduramazsın zamanı
durmaz zaman

Eli titrese de
Kalbi,
Ölmemeli
Korkuyu itmeli.

boyunduruklar altına giren boynumuz,
bilinmiyor, bilinemez sonumuz.
varımız yoğumuz,
bir kuru nefes.
aç
midelere umut neyler

bırak
artık akan suyu
akı versin deresinde...
bu milletin emeğine,
sevgisine,
hasretine

Hep,
Hayalinle görür gözlerim güzellikleri,
Papatyaları, leylakları, gelincikleri,
Nar tanesi kadar kırmızı dudakların,
Olgun meyveler benzer yanakların,

Hey,
Sevgili yarın çok geç olacak,
Dolanın cı sarmaşıklar yaprak, yaprak duvara,
Baka kalacağız,
Uzun zamanlar sonra,
Dünlerde kalan hatıralar,

Bir deniz ki kıyısından kıyısına
Köprüler kurulmakta
Kimse geçmez köprülerden
Sabahlardan akşama ca
Şaşakalır doğan güneş
Çeker gider uzaklara

İlk darbeyi,
Babadan yedi.
Ve
Darbelerin sonu gelmedi.
Gurbet, para,
AYRILIK…

ağlamak için mi
geldin dünyaya
söyle gözlerim
neyledim sana