Sami Bağcı Şiirleri - Şair Sami Bağcı

Hep hayal ederdim
Güneş olup doğuşunu
Bu sabah gözlerimle gördüm
Nasıl heyecanlandım bilsen.

Önce kızıla kaydı gece

Bahardan bir şey anlamadım
Rüzgar gibi esti geçti
Yaz bir ukde içimde yaşanmamış
Şimdi ömrümün sonbaharındayım.
Kimi el değmemiş, kimi yarım kalmış
Yeniden hayat bulmak istercesine

Diyelim ki, dünyanın en ünlü mimarısın
Düşün devasa bir yapıyı…
Yirmi dört saatte nasıl ayağa kaldırırsın
Bu olsa olsa masallarda olur
Kel oğlan gibi bir gecede saray yaparsın
Sabah, birileri seni çöplükte uyurken bulur.

Duydun mu anne? Oğlun şair oldu
Küçükken beğenmediğin sümüklü kızlar
Şimdi ilham perim oldu
Ama hepsi sihirli değnek taşımıyor elinde
Kimisinde sopa, oklava
Kimisinin eli maşalı

Sen aşk ateşimsin, ışığımsın
Ben etrafında dönen pervane
Biliyorum beni yakacaksın
Sana karşı koymak mı? Nafile.

Cüceler ülkesindeyim
Bildiğimiz ne varsa minyatür,
Bir tuhaf insanları
Boyları bir karış.

Her şey iki boyutlu

Olsun geç kal, istersen hiç gelme
Heyecan verici
Gelme ihtimalini düşünmek bile
Aynı kafedeyim sevgilim
Aynı masada oturuyorum yine
Hani şu camın kenarındaki

Severiz arkadaşı, değer veririz
Yeri başımızın üstünde.
Ama aşk başkadır, destan gibi yaşarız
Kutsal bir yükün hamalı gibi
Sonsuza dek taşırız yüreğimizde.

Bir sevgilinin gözleri kadar güzel
Küçük bir çocuğun gülüşü kadar ılık
Kimileri için vuslattır eylül
Kimileri için hüzün ve ayrılık.
Gönülden gönüle, farklı farklıdır her dilde
Duygularım kanatlanır yavaş yavaş

İnsan bir yaratılış harikasıydı
Her canlı öyle ama
O daha farklı, daha bir ayrıcalıklıydı
Sezgi, öngörü, kavrama, muhakeme…
En güzel sıfatlarla donatıldı
İmtihan dünyası sonuçta