Sami Bağcı Şiirleri - Şair Sami Bağcı

Bir damla daha düştü
Sonra bir damla daha, suya
Ne ağlayan var
Ne yolunu şaşırmış bir yağmur damlası
Başımı kaldırdım
Yaprağa tutunamıyordu çiğ taneleri

Zembereği parçalanırcasına boşalan bir saat
Yada koşumlarından kurtulmuş
Çılgıncasına koşan bir at
Anlatmakta zorlanıyor insan
Sen buna on misli daha kat…
İşte bunun gibi bir şey benimki

Bir dünya olsaydı
Gözlerin gibi açsaydı menekşeler
Dudaklarına benzeseydi tüm güller
Yanakların gibi
Kır çiçekleriyle bezenseydi dört yanı
Saçların gibi

İnsan içinde barındırır katilini
Kendi içinde düşer pusuya
Biz tutuştururuz eline silahı
Kıskançlık, kapris, kin…
Hepsi patlamaya hazır bomba
Olmadık anda çekeriz pimini

Hatırlar mısın anne
Bir oğlan vardı, çocuk irisi
Oldum olası sevmezdin bakışlarını
“İnsana ait olamaz” derdin, “bunlar şeytanın gözleri”
Hani gelip oyunumuzu bozardı ya
Aynı şeytansı bakışlar, aynı oyunbozan

Ansızın gelir ölüm
Direnemezsin bile
Aldığın nefesi zor verirsin
Parlak bir ışık çeker içine
Nar mı, nur mu bilemezsin.

Tebessüm etmeyi, gülmeyi unutmuştu
Hoş bir anıydı çocukluğuna dair
Yağmur yüklüydü gözleri, bulutlu
Oysa, çiçek bahçesinden farksızdı
Gözleri menekşe, yanakları gül
Gamzesi papatya gibi açardı...

Nedir insanı düğüm düğüm büyüleyen böyle
Kaş mı, göz mü yoksa endamı mı sevgilinin
Eğer her göze hoş gelen sevilecekse
Sanmam ama daha güzelleri var belki de
Ama tırnağı bile etmiyorsa böylesi sevgilinin
O halde mıknatıs gibi çeken ne?

Artık son durağındayım
Kömür karası kara sevdanın
Yol bitti senden ötesi yok daha.
Veda etmeliyim yavaş yavaş
Uyandırmadan, geçen yıllara.
Şimdi yüzümde bir tebessüm

Alabildiğine kışkırtıcıydı hava
Hani baştan çıkartmak için
Tüm hünerini sergiler ya yosma
Bugün, bahar yanında güneş
Üç beş kuş cıvıltısı
Dayandı kapıma.