Sami Bağcı Şiirleri - Şair Sami Bağcı

Bir şarkı var dilimde
Söylemekten usanmadığım
Ama sen hiç dinlemedin
Mırıldanırım kendi kendime
Bir şey var anlamadığım
Sanki söyleyen sensin.

Hayat bir oyun
Dünya koca bir sahne
Rolümüz küçük
Milyarlarca figürandan birisiyiz sadece.

Ancak lobide göze çarpar varlığımız

Rus ruleti gibi yokluğun
Özlemini yerleştiriyorum tabancaya
Tetik oluyorsun, namlu
Parmaklarım bile sen
Ardından yüreğimde kurşunsun.

Ne kadar seviyorum desem de
Seni anlatan kitabın
Önsözünde bile değilim
Ölebilirim mesela
Senin için düşecekse eğer
Düşünmeden uzatırım başımı

Her zamanki gibi tepede aldım soluğu
Ne zaman gelsem buraya
Hep yanımda getiririm
İçimdeki o saf çocuğu.

Şu küçük kasabadan ibaretti dünya

Bir rüzgar
Nereden çıktığı belli olmayan
Her şeyi savuruyor
Önüne ne gelirse
Tutunmak istiyorsun
Ama nafile.

Beklenmedik bir anda
Seninle kesişti yollarımız
Eğer bilseydim
Bir gün karşıma çıkacağını
Acele eder
Daha sık atardım adımlarımı.

Sevgili badem ağacı
Ne çok benziyoruz birbirimize
Yorgun ve bitkin
Bir o kadar şaşkın...
Sonbaharın son demlerini yaşıyoruz ikimiz de.

İnsan ne kadar güvense de kendine
Gücü yetmiyor
Yenik düşüyor bazı şeylere
Demir ne kadar karşı koyabilir
Bir mıknatısa söyle?

Biz, aşk falan nedir bilmezdik o zaman
Ayıp mı sayılırdı, sevmeyi mi bilmezdik
Belki yoksulluk, sanırım
İnsanlar fırsat bulamazdı geçim telaşından
Âşık mı olurdu hem erkek adam
Evlilikle noktalanacaktı nasılsa