Şair Şahin Karaman Şiirleri - Şair Şair ...

Canımı bedene yükleyip sardım
Varıp bir köşede solsun dediler
İyiyi kötüyü gönülde kardım
Verin gam kederi dolsun dediler

Yürüdüğüm yolda rüzgâr savurdu

Deli gönlüm uslanmaz taşkın gönlüm
Bazen durgun, bazen şaşkın gönlüm
Hayat sende başlar, sende biter
Seller misali akan coşkun gönlüm

Türlü türlü aşkların var yanarsın

Yine esti deli poyraz
Kırdı geçti dallarımı
Diller suskun sanki ahraz
Soran olmaz hallarımı

Gönül sazım hiç dinmiyor

Çölde bir denizkızı
Susuz kalmış ağlıyor
Yorgun düşen avazı
Yürekleri dağlıyor

Ağlama denizkızı

Yıl iki bin yirmi üç,
Günlerden Altı Şubat Pazartesi,
Geceler ayaz, geceler soğuk;
Kimi yorgunluğunu yatağına sermiş
Ve kimi de kasvetten uzak,
Yar koynunda murada ermiş.

Dere akar yan gider
Ardı sıra can gider
Ben yârimi andıkça
Sinem yanar kan gider

Haydi, yârim bana gel

Söyle sazım nedir derdin
Kimlere sen gönül verdin
Mızrabınla aşka erdin
Vuslatta seherde misin

Sitemler eder durursun

Dost diye güvenme yüze gülene
Teline dokunsan bağırır gider
Meze diye taşı koyar filene
Âlemi başına çağırır gider

Her sırrını verme sakın dostuna

Dılemın heliya xeva mı naye
Dıbem Qevır daran lımı bardıkın
Giriyemı naskıni ciger day çaye
Cane mı şevtiye saykı ardıkın

Yiro serêmın bı berfı mıje

Sokaklar senle coşar gençlik çağında
Gönül meydanında taya biner durursun
Dinmez sevda meltemleri eser bağrında
Kalbindeki ateşlerde yanar durursun

Gün gelir de saçlarına aklar düşünce