Şair Şahin Karaman Şiirleri - Şair Şair ...

Süzüldü yiğitler Kara Deniz’e,
Umutlar bağlandı Mavi gözlere.
Korkular salındı obur genize,
Güneşle yüründü kirli gizlere.

Cephelerde ekmek böldük,
Minnet borcum var şehide.
Barış geldi tekrar güldük,
Ocak tüttü her şehirde.

Sen Anadolu’nun Türkmen ulusu,
Gönüllere ferman kocasın Yunus.
Sana hayran bütün dünya ulusu,
Gönüllere derman goncasın Yunus.

İç Anadolu’dan çıktın göründün.

Âdem oldum düştüm can ocağına,
Gönül pınarıyla yunmaya geldim.
Çevirdim yolumu dost otağına,
Deste deste güller sunmaya geldim.

Sina’da okudum Hakk’ın sözünü.

Akşam olur ağrıyan bir diş,
Sabah olur yüzünde şiş.
Elin ayağın tutmaz da,
Yapamazsın sen hiç bir iş.

Ölmek bana şeref oldu.
Her yanım dostlar doldu.
Üzülmeyin dostlar,
Acılarım artık son buldu.

Alır güvercinin narin kanatları,
Aklım bir o yana bir bu yana düşer.
Dimağım düşlerken ol saltanatları,
Farkım bir o yana bir bu yana düşer.

Aşk ile şahlanıp giden çevik taylar.

Hüzünle batarken akşam güneşi,
Elemler içime yatıp gidiyor.
Yakarken gövdemi vuslat ateşi,
Külleri üstüme atıp gidiyor.

Geceler uykusuz sabah olmuyor.

Hallaç olmuş kayalar Ferhat’ın sevdasından,
Yıkılmış ol saraylar Şirin’in sedasından.

Lokman Hekim’i varmış hele kutsal yatırı,
Gönüllere taht kurmuş Sarı Çoban hatırı.

Nice canları göğsünde emzirmiş,
Uygarlıklara beşik Anadolu’m!
Bilinmez kimler gelmiş kimler geçmiş,
Yorgun bedenlere döşek Anadolu’m!

Kır çiçeklerini kokladım senden.