Şahabettin Mert Şiirleri - Şair Şahabett ...

Kaç baharım kaldı,
Kaç bahar daha sensiz yaşarım bilmem…

Sen benim son baharımdın…
Son umudum,
Son bağlanışım,

Hava soğuk ve karanlık…
Dışarıda ayaz, dışarıda korku, dışarıda düşman…
Üşümekten geçtim,
İnan, ürperiyorum karanlıktan.
Ama yine de korkmuyorum,
Ne geceden, ne gecenin getireceği sabahtan…

İyi geceler kadın...
Çoktandır girmiyordun rüyalarıma...

Ne o!
Dargın mıyız?
Yoksa,

Beni sana anlatmak istiyorum…
Bendeki benin,
Nasıl sen olup,
Bende yaşadığını anlamanı istiyorum…

O bahar kokunu hissettiğimde,

Mora bürünmüşüm hüzün limanımda,
Gör, sarhoş bir iskele feneriyim ben.
Gemiler gelir ve gider buralardan.
Her vedanın yalancı şahidiyim ben…

Karanlık çöker dağlardan yavaş – yavaş.

Anlayabiliyorum!
Söylemediğin, söyleyemediğin;
O kadar çok şey var ki bana…

Belli ki unutamadığın bir şeyler var…

Yarın,
Hayata çok farklı bakacağım…

Örneğin;
Hiç üşenmeden,
Sabah erken kalkacağım.

Gel otur yanıma da diyeceklerimi bir bir dinle.
Bir iki kelamım olacak sana dilim döndüğünce…
Göt kıvırmadan dinle beni kötü konuşuyor sanma…
Akıl vermek değil, nasihat koyalım bunun adına…

Selam verdiğin arkadaşını, dostunu iyi tanı.

Beni ben yapan, her ne kadar ben olsam da!

Bu bende:
Öyle bir yerin var ki,
Benden daha büyük ve benden daha fazla…

Biliyor musun? Ben seni hiç özlemedim…

Özlemek için uzak kalmak değil; özlediğin ne varsa, onu unutmak gerekir…
Ben senin hiçbir şeyini unutmadım ki, özleyeyim…

İşte özlemek için; önce unutmalı, sonra özlem çekmeli insan… Ben seni nasıl unuturum da özleyebilirim…