Şahabettin Mert Şiirleri - Şair Şahabett ...

Ne sen erkenden buradaydın,
Nede ben yolda oyalandım...
Ortası bu gün belki de bunun;
Ancak uzağız, yorgunuz, tutsağız...

Artık bir köşeye bıraktım keşkeleri,

Sen yoksun ya yanımda,
Dün gece dayanamadım, ağladım…
Yalnızlığıma, sevdiğime, özlemime değil.
Bu kadar çaresizliğime…
Sen yoksun ya…
Senden başka,

Bir yoğunluk belirir yüreğimizde.
Bazen göz yaşı olur,
Bazen kahkaha…
Konuşamayız. Kalemle, kâğıtla…
Yazmak isteriz,
Duyguları dökmek, alabildiğine.

Sadece şaka,
En temiz, en güzel, en berrak.
Ve gerçeğe uzak.
Gündüz ile gece kadar farklı,
İsmin kadar anlamlı.

Sevil dedi yüreğim…
Sevil…

Sevilmeye inat etmeden;
Sevil…

Kan kokar yüreğimin sahilleri.
Kırmızılara vurur kendini mısralarım.
İnce ince kanar içim.
Oluk oluk, ılık ılık…

Mavinin her tonuna hasret kalırım.

Şiirlerim sanaydı Prenses.
Çünkü ince ve narin:
Senin parmaklarınla yazıyordum,
Senin güzel gözlerinle bakıp…
Seni sana anlatıyordum…

Çıkınıma koyduğum birkaç türküyle,
Uçsuz bucaksız…
Masalımsı bir sevda havasında
Uzak diyarlara götürür gözlerin!

Türkü tadında yaşam görürüm gözlerinde.

Uğurlar olsun usta,
Senden neler öğrendik,
Neler neler.
Seni okuduk. Seni söyledik.

Tarihi anlatırken bizlere,

Hayatım seninle anlamlaştı.
Soluduğum hava,
Baktığım dünya,
Kurduğum hayaller…

Ve! Yaşamak seninle güzelleşti.