Şahabettin Mert Şiirleri - Şair Şahabett ...

Bu gece, yine seninle sabahladım,
Senin bahar kokunla birlikte…
Nefesinin nemi ve
Teninin sıcaklığı eklendi geceme,
Saçların yüzüme değiyordu.
Ellerin elime…

Hoyrattır mavi sevdalarım!
Asidir kızıl umutlarım!
Kara prangalara vursan da.
Haykırışımı asla susturamayacaksın…

Sürgün olsa da bedenim…

Benim sevdam:
Gökkuşağına dokunmaktır.
Gülün gölgesini taşıması…
Umutsuzluğun,
Umudunu;
Kafdağı’nın ardında aramasıdır…

Ben seni;
Mabet yaptım, gönül dünyamda.
Bazen diz çöktüm.
Bazen el açtım, Dua ettim…
Ben seni; Çok sevdim, çok sevdim...

Bilesin ki!
Hâlâ bıraktığın yerdeyim bebeğim.
Giderken kapıyı vurmuş olsan da!
O ilk seni öptüğüm caddede beklemekteyim…

Kaç zaman oldu hatırlayamadım…

Bir gün,
Yeniden.
Merhaba diyebilmek varsa,
Doğan güneşe...

Ve!

Sen, ben ve biz varız.
Gecenin tam ortasında.
İhtirasların, arzuların, özlemlerin,
Ve!
Acı çeken, can çekişen bakışların,
Umutsuzluğunda…

Öfkenin!
Gözlerdeki anlamsızlığını,
Boş bakışlar anlatmaktadır.
Bitmeyen bir uğultu, kulakları,
Başka sesleri duydurmamacasına,
Tırmalamaktadır.

Kızgınlığımın, yalnızlığımın, çaresizliğimin,
Şehrinde!
Sana doğru uzanmanın mutluluğunu anlatamam.
Dostça bir sevgi beslemişim sana gönlümün ta derinliklerinde.
Çık bir an olsun aklımdan.
Bile diyemiyorum.

Güzellikleri bulmak,
Ve!
Mutlu olabilmek için...
Umutla kavramsal düşlerin arasındayım...

Bazen yalnız,