Safet Kuramaz Şiirleri - Şair Safet Kuramaz

Görsem tatlıyı överim
Yemekse âdetim oldu
Şişman deseler söverim
Kime ne ki postum oldu

Midem açlıktan yanıyor

Rastlantının Böylesi

Doğru ve dini bütün bir insan gibi yaşarken,
Her şey yolundaymış gibi gezerken,
Arabasıyla yol alırken bir ses gelir dışarıdan aniden o adamın kulağına.

Yıkandım aşkın suyuyla
Tövbe ettim ayrı ayrı
Bağı kopardım kuşkuyla
Acıyla hissettim diri

Acı mu'minin miracı

Yemeye içmeye doya doya kandım
Çırılçıplak oldum soya soya kandım…

Bir ben vardım acı bana yar olurken
Hastalık esaret, dünya dar olurken!

Ağaç yaşken eğilir bey oğlum
Çocuğunu şımartma hiç olur mu?
Gerekirse dövülür bey oğlum
Ahirini karartma hiç olur mu?

Ne isterse alırsan hep eğer

Ses işitiyorum ta Malazgirt’ten
Akın akın erler an çağıldıyor
Toz duman fırtına bu nasıl güneş
Düşmüş aşka tarih dün parıldıyor

At kişnemeleri yar bozkırında

Zalimler matem tutmaz
Ya ölür ya oyulur
Tek aşı bedduadır
Şer sözüne doyulur

Ya öğüt verir darda

Dil söyler sanki abes,
Kulak örter zalim fes...
Sanma ezan basit ses,
Mevla çağırır yahu...

İş aş bırakan nerde?

Ortada mangal yanıyorken
Sohbete aşa kanıyorken

Kondum göçebe çadırına
Sırtım dayadım minderine

Her yerde dillenir barış
Söylendikçe alır alkış
Anadolu karış karış
Yine de savaşlar görür

Ateş düştüğü yer yakar