Sabri Özcan Şiirleri - Şair Sabri Özcan

Kibri bırak bilmenin sonu hiç bilmemektir
Nefreti bırak nifakın sonu gülmemektir
Aşka gel aşka her anı bin yılla yarışta
Binbir bahar yaşarsın yarine her bakışta

Acılarımda besleyip büyüttüğüm
Bir yasak elmam var benim
Gönlümde sakladığım
Yıllar yılı aşkla üzerini kapladım

Kaş altından kolaçan edip

Ben bir çobanım kendi yağında kavrulan
Bir sürüm var melil mahzun yayılan
Sürünün içinde öyle koçlar var
Arslan sürüsüne bodoslama dalar
Günah keçileri gelip geçip sataşır
Koçlar dişlerini sıkar ya sabır

Bugün de gelmedin
Yine karardı dağlar
Bugün de gelemedim
Yine kayboldu yollar

Gökte karabulut hışımı

Doldur derviş içkisinden
Şekersiz demli çaydan
Sar bir sigara efkardan
Yansın dünya
Yakıver kenarından

Gittin! ...
İnce bir gidişle gittin
Vazgeçtin kendinden
Köpürmüş sulara meylettin
Beni azgın denizlere terkedip
Kudurmuş fırtınalara yem ettin

Gizli sevdim
İki arada
Bir derede
Aşka düştüm

İyi seneler sevgilim
Yenilendi sensizliğim
Mutlu ol hep mutlu ol
Sevil hep baş tacı ol
Dileğim budur sevgilim
Hasretin bende yadigar

Gül bağında gezerken gül endam
Dikenlere esir olmuş eteği
Bülbül görüp feryat figan eylemiş
Gül üstüne gül koklanmaz yürü git
Parçala da eteğini sürü git
Dedim bülbül senin aklın var mıdır

Dil-i Bülbül-2

Gece gece ötüp duran sen misin
Bahçemi sen zara koydun a bülbül
Aşığın derdini deşen sen misin
Keserim dilini ağlatma bülbül