Sabri Özcan Şiirleri - Şair Sabri Özcan

Güzel sevmeyi yasakladı bana doktor
Aşırı sevmekten büyümüş kalbim

Ah ben buyum işte
Kalabalıklarda yalnız
Yemeğini martılarla paylaşan
Bir usanmaz aşık
Bir divane şair
Ne okumalar ne yazmalar

Normal şartlar altında ve
Deniz seviyesinde
Bir atmosfer basınçta
Bir dünya
Bu kadar güzel yaratılabilirdi
Kediler bu kadar güzel oynaşabilirdi

Işığını yansıtmış Tanrı
Kalbinden sana bakıyor
Bir dönüp baksan
Kör olmadan

Bir hilali gülümsüyor şimşekler
Yağmura boyun bükmüş tüm çiçekler
Her damlada sarsılarak ağlıyor
Bizi bu dünyada ne bağlıyor
Diyebilseler bilecekler
Çiçeklere kimler ağlıyor

Yarım ekmek tavuk döner İstanbul
Köşe köşe cadde boyu camekan
Yari görmek muradıyla gezerim
Gah orada gah burada lamekân

Balık ekmek şalgam suyu İstanbul

Bu aşk yaşamaz diyorum
Kalbim söz dinlemiyor
Ölümüne sev diyor

Ayrılık çekilmez diyorum
Kalbim gülüp geçiyor

Fitne kapısını açma melanet girer
Öfke kapısını açma hıyanet girer
Lanet kapısını açma cinayet girer
Diyanet kapısını aç inayet girsin

Politika kapısını kapat siyaset gelsin

İstanbul’a kar yağıyor hey!
Kubbelere ağaçlara minare uçlarına
Aleme kar yağıyor
Sultanahmet’e Ayasofya’ya Gülhane’ye
İstanbul’a kar yağıyor
Üsküdar’a Sarayburnu’na

Ne aşka tutulmuşum
Ne yolunda yorulmuşum
Ne yoğrulmuşum tuzunla
Ne kavrulmuşum narınla

Yıllar akıp gitmiş aradan