Sabri Özcan Şiirleri - Şair Sabri Özcan

Aşkın şarkısını okuyan bilir
Nağmeyi gönüle dokuyan bilir
Seherde bülbül olup şakıyan bilir
Ne el bilir ahvalini ne yar bilir

Aşkın ahvalini yaşayan bilir

Sildiğim şiirler gibisin umarsız
Aklıma düşüyor gözlerin apansız

İnce bir sızıydı önce
Sonra derin bir sancı
Sol yanımda nöbet tutan bu ağrı
Sükun buluyor adını anınca

Adın neydi bilmiyorum

Karşı konulmaz aşklar vardır
Karşı konulmaz yenilgiler
Aşklar vardır karşılıksız
Karşı konulmaz sevgililer
Neredeler ah! .....
Kalbimizi alıp gidenler

Her köşe başında rüzgar
İlla bir şair perçemi dağıtacak
İşveli bir etek uçuracak tekinsiz
Hınzır dünya muzır zaman ah! ...

Ey Sevgilim;
Şuh güzeller senin paslı hançerin
Durup durup yüreğime indirme benim
Benim değil bu kalp senin eserin
Vurup vurup kalbimi söndürme benim

Kozlu gasilhanesinin yanında
Sofinin çay ocağında
Ölümle söyleştim dün
Dedim ki
Seninle söyleşmenin en şık halidir belki
Siyah minilerle ve topuklularla mezar ziyareti

Başında bir altın güneşle gelir bayram
Ruhumuzun doğusundan dünyamızın batısına
Battı sanılan gün yeniden doğar
Yenileyerek kalplerimizi
Bileyerek sabır bıçaklarını
Taş kesilir bölünür de

Kadın ve çocuk gibidir kuş
Sımsıkı tutmakla durmaz yuvada
Sevgiyle besleyip okşarsan eğer
Kuşlar yuva yapar omuzlarında...

Dedim ki;

İlla sokak kedilerinin kuyruğuna bağlamak isterler
Şairleri
Çün paslı tenekeden öteye gitmez estetik zevkleri