Sabri Özcan Şiirleri - Şair Sabri Özcan

Ramazan Manisi -1

Arefeden geliyor bak
Kümülüsler küme küme
Sırtlarında rahmet yükü
Nasip olur kime kime

Okunmakla bitecek gibi değil gözlerindeki şiir
Yakınmakla gidesi değil yüreğimdeki zehir
Söylesem inanmazsın
Göz pınarlarımdan beslenir içim
Akmakla tükenmez bir nehir
Gir gönlümün ormanına

İlk defa ölüyorum biliyor musun
Gelip maziden yeniden gidiyorsun
Her gidişinde bir daha ölüyorum
Hiç ölmemiş gibi her gelişinde
iki hançer oluyor gözlerin
Sen giderken

Şairler ağlamaz
Ağlarsa bülbül ağlar
Seherde bir gül ağlar

Şairler ölmez
Ölürse gamze ölür

Kisve-i nazarında alemin kibr-i şeytanın görmüşüz
Sahra-yı firakta biz eşk-i ebr-i nisanın görmüşüz

Mütekebbir burnun sanma gezer nezd-i semada
Biz anka-yı kibrin ayağımıza indiğin görmüşüz

Yürü kahpe yürü mal olmaz bu toprak sana
Sıvış hain sıvış bu yer sana yar olmaz
Küçül alçak küçül yersiz kalana kadar
Sataş kancık sataş tatmin olana kadar

Aç eşek kulaklarını dinle

Bir kafadar
Bir kedi
Bir şarap şişesi
Ve tenekede ateş
Aksaray’ın ortasında
Karakış ayazında

Ey romanın bilginleri
Ey mısırın kahinleri
Ey atinanın hatipleri
Ey insan guruları
Haberiniz var mı
Sokrates öldü

Esas duruşumu komut bozar bir de ölüm
Yaşadığım yerde varolamaz ihanet ve zulüm
Ben peygamberlerden sonraki kulum
Askerler içinde Fahr-i Kainat’a makbulüm

Silahım namusum can yongası canandır

Ustasını yalanlayan çırak kaybetmeye mahkumdur
Üstadını tevil eden çömez tökezlemeye mahkumdur
Hocasını yok sayan talebe yok olmaya mahkumdur
Haddini bilmeyen hadsiz hudutsuz hatırsız kalır
Hiçbirşeyin hatırı yoksa bile hakikatin hatırı kalır
Meramımı anlatamayacak kadar gençtim vazgeçtim