Saadet Ün Şiirleri - Şair Saadet Ün

Yüreğim hüzün yüklü, bulut olmuş, dolmuşum,
Umut çiçeklerini birer birer yolmuşum,
Issız zamanlardayım aynalarda solmuşum,
Geceler buz bakışlı şafaklarım hardadır…

De ki; Gel!
Dikenlere serdiğin yüreğini
topla da gel...
Ayaküstü de olsa
kıyıma uğra,
az biraz soluklan

Bana mektup yazsana…
Özlem koksun her satırı, her kelimesi sen koksun
Sen koksun mürekkebi
Titresin ellerim, titresin yüreğim ve titrerken tüm bedenim;
Mektubunu kaç kez okuduğumu unutayım

Ağlayan gecelerin her nefesinde bir ses
Der ki; Sabahlar neden hasta doğar üstüme
Neden cinnetler böyle sarı benizli olur
Neden çıksın dediğim can çıkmıyor inatla
Der ki; Sabahlar ile sabırlarım asıldı
Neden sesime gelmez, uzaktan bakar herkes

.

Hak sevmiyor desem; küsü kibiri,
Nemrut inadını kırarsın belki…
Duyunca boynumun büküldüğünü;
İmana gelir de sorarsın belki…

Sessizliğimi yüzüme vurup durma sesimin efendisi!
Kanatma yaralarımı içim kan revan olur…
Tekil bir davanın üstesinden gelememişken
haykırıp durma içimin en ücra köşesinden
dünya çığlık çığlığa deme
ses olamam çığlıklara

Islattıkça yüzümü âh'ın hüzün yağmuru,
Seni sana bıraktım, sılamdan göçüyorum.
Sen sağ ol, ben öleyim, benim aşkın mağduru!
Sensizim, tüm dünyanın zehrini içiyorum...

Lâl dilim çözülüyor çığlık çığlık geceye,

seni hep böyle bulacağım aşk
kapı kapı dolaşıp
dirhem dirhem toplayacağım
serinleteceğim yüreğimi
yüreklerden habersiz

Karşıma dikilip durma Şizo!
Beni sağına alma
Soluna da
Dinleme de
Anlamazsın dilimden
Anlamadığın gibi

kaç kez düşürdün dudaklarından kadın
'canı çıkasıca! ' lı geceleri
inledikçe
yüreğindeki sızı

şehir nasıl büyüyordu gözlerinde