Saadet Ün Şiirleri - Şair Saadet Ün

dalıma basıyor iki canlı yalnızlığım
kanı bozuk zamanlara mat oluyorum
duvak düşkünü gecelerin ortasında
ölmelerim çıkıyor karşıma
gözlerim göğe asılı
ağlıyorum...

bu gece
sinsi aynada alaycılık
inadına
mimiklerim gülümsüyor
anılarımı soğuklaştırmış
duvarlar

“Kar kapıdaydı” derdi annem
Yoksul bir odanın ortasına
İlk düştüğünde sesim
Sonra eklerdi:
“Aylardan, ocak ayıydı sanırım…”

bir deliyle yaşıyorum
ve yüreğimde ürkek bir sızı
korkuyorum
ne bende ben olabiliyorum
ne ona can verebiliyorum
daralıyorum

ne hicranım biter
ne gün ağarır
soyun karanlığımdan
iklimim kanıyor
yüreğime
ihanetler dokunur

bekledim
özledim

içimde hasretinin çığlığı yükselirken
çıkıp geldin
maviydi giydiğin gömleğin

bir gelin kapıda
telli duvaklı
gözleri gözlerime bakar
umudu toprağa dönük
sevmiştir umutlarımı
içime, içime akar

……………………………...Gürkal Gençay Anısına…


he canım!
dar vakitlere elvedalar sığmazdı, bilirdin;
zerdüşt çığlığına ölümleri biriktire biriktire

yalnızlığım
korkutmasaydı beni böylesine
sevdalar arar mıydım vebalı
salar mıydım gülleri karanlığa
soyunur muydum ölümlere
üşür müydüm

Bugün, efkar günümdür benim
Ağlamaklı, derin, dağınık...
"Kuşlar" derim, susarım
"Annem" derim
"Babam" derim
Susarım