Bir avuç kömür karası gecede,
Sızar içime şehrin bitmeyen sükûtu,
Yaralı bir kuşun kanat çırpışı gibi,
Gökyüzü hep aynı, hep suskun, hep mahzun.
Bir dua fısıldanır içimde,
Gecenin kanatlarında sürgün bir yolcuyum,
rüzgârın dilinde kırık bir ninni dökülüyor
zamanın eğik yüzünden,
bir bardak çayın buğusunda kaybolmuş anılarla.
Yokuşu ağır, sancısı derin sokaklar,
Geceyi serdim önüme, yıldızsız, sessiz
Yürek, gam yüküyle ağır, gözler nemsiz
Bir rüzgâr esti uzaklardan, getirdi seni,
Meçhul düşlerde gezdim, vuslatsız, dilsiz.
Bir kuş uçtu semadan, kanadı kırık
Vakit, ince bir iplik gibi uzanmış,
Parmaklarımın arasından sessizce kayıyor,
Her saniye bir damla su gibi,
Avuçlarımda durmadan eriyor.
Geceyle gündüz arasındaki o belirsiz çizgide,
Bir gölge gibi geziniyor zaman,
Taşın altında kalan izi sürüyorum,
Ayak bastığın her toprak parçası suskun,
Bir gülü, soldurmuş zamanın eli,
Yıkık duvarlar gibi üstüme çökmüş gölgeler.
Elimi uzattığım her şeyde sen varsın,
Dokunduğum her şeyde bir sızı,
Bir kuştu ellerimde zaman,
Kanat çırptı, tutamadım.
Ne bir söz bırakabildim ona,
Ne de bir vedaya sığdırabildim.
Rüzgâr esti, savurdu hayali,
Toprak yollarda sürüklenir ayaklar,
Çatlamış ellerde bir ekmek, bir umut,
Dizler yorgun, yürek paramparça,
Yağmur damlaları tenimde, soğuk bir dokunuş.
Tahta bavulum, yıpranmış kumaşlarla dolu,
Yüce dağlar gibi durur insanın özü,
Ne fırtına söker onu, ne de kara kış.
Kökleri derinlere inmiş, sağlam, güçlü,
Gözlerinde kararlılık, yüreğinde ışık.
Her adımda zorluk, her nefeste çile var,
Yüksek dağların gölgesinde,
Karanlık, bir çığlık gibi yankılanır,
Her rüzgar, bir özlemi taşır,
Köylerin derin sessizliğinde,
Yürekler kırık dökük,
Bir zamanlar özgürce koşan çocuklar,
Bir damla umut sakla kalbinde,
Gün gelir, çölde vaha olur.
Küçük bir tebessüm ek kendine,
Birinin karanlığında meşale olur.
Her düşüş, yeni bir kalkışın şarkısıdır,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!